226

ὅλως οἴεσθε σύν τούτῳ; πῶς δέ καί εἰς βασιλείαν μετά τῶν ἐπουρανίων εἰσελθεῖν καί βασιλεῦσαι καί συνέσεσθαι τῷ πάντων Βασιλεῖ τε καί ∆εσπότῃ; ∆ράμετε σπουδῇ οὖν πάντες, ἵνα καταξιωθῶμεν ἔνθοθεν τῆς βασιλείας τῆς τῶν οὐρανῶν γενέσθαι καί Χριστῷ συμβασιλεῦσαι, τῷ ∆εσπότῃ τῶν ἁπάντων, ᾧ πρέπει πᾶσα δόξα σύν Πατρί καί Πνεύματί τε εἰς αἰῶνας τῶν αἰώνων, ἀμήν.

ΜΕ'.

Περί θεολογίας ἀκριβεστάτης˙ καί ὅτι ὁ μή ὁρῶν τό φῶς τῆς τοῦ Θεοῦ δόξης χείρων τυγχάνει τυφλῶν. (338)

Ὦ φιλοικτίρμον Θεέ μου, ποιητά μου, λάμψον πλεῖόν μοι τό ἀπρόσιτον φῶς σου, ἵνα μου χαρᾶς ἐμπλήσῃς τήν καρδίαν. Ναί, μή ὀργισθῇς, ναί, μή ἐγκαταλίπῃς, ἀλλά αὔγασον ψυχήν μου τῷ φωτί σου˙ τό γάρ φῶς σου σύ, ὁ Θεός μου, τυγχάνεις. Εἰ γάρ κέκλησαι πολλοῖς καί διαφόροις τοῖς ὀνόμασιν, ἀλλ᾿ ἕν αὐτός ὑπάρχεις˙ τοῦτο δέ τό ἕν ἄγνωστον πάσῃ φύσει καί ἀόρατον καί ἄφραστον τυγχάνει, ὅ παραδεικνύμενον πάντα καλεῖται. Τοῦτο οὖν τό ἕν τρισυπόστατος φύσις, μία θεότης, μία τε βασιλεία, μία δύναμις, ἕν ἡ Τριάς γάρ πέλει. Τριάς μία γάρ ὁ Θεός μου, οὐ τρία, τρία ὅμως δέ τό ἕν καθ᾿ ὑποστάσεις, ὁμοφυεῖς ἀλλήλαις οὔσας τῇ φύσει, ὁμοδυνάμους ὅλως, ὁμοουσίους, ἀσυγχύτως μέν ὑπέρ νοῦν ἡνωμένας,