229. De s. Firmino Confessore.

la. Adest nobis dies grata,
Dies diu praeoptata,
Dies digna laudibus,

1b. Qua Firminus Ambianis
Ad divinos ab humanis
Raptus est adspectibus.

2 a. Hic praefecti urbis natus
Adolescens amplexatus
Literarum studia,

2 b. Renes servans et cor mundum,
Vicit carnem, vicit mundum,
Vicit et daemonia.

3 a. Juventute pubescente

Crevit carne, crevit mente,
Crevit morum gratia,

3 b. Lite carnis praesopita
Magnus ortu, major vita,
Maximus justitia.

4 a. Quod Firminus in sudore
Martyr sevit et cruore
Fuso pro ecclesia,

4 b. Hic succedens in haeredem

Ambianis nactus sedem

Messuit in gloria.

5 a. Ab utroque sacerdote
Illustrata clara dote
Gaudet Sommonobria.

5 b. Quod si penset ex aequali,
Flore vernat speciali
Horum ex praesentia.

6 a. Hic Lugdunum consecratus,
Romam adit commoratus
Cum papa Vigilio,

6b. Ubi gravi sub censura
Carnis motus lege dura
Domuit triennio.

7 a. Solo datus hinc natali,
Ambianis in paschali
Dum sacraret tempore,

7 b. Coeli patent, et oblatum
Dextra Dei munus gratum
Consecrat ab aethere.

8 a. Caecos, claudos, surdos, mutos,
Sed et quosvis dissolutos
Morbo solvit et solutos
Sua servat gratia.

8 b. Christum ergo exoremus,
Ut dimissis, quae timemus,
Cum Firmino exsultemus
In coelesti patria.