243. De sancto Germano.

1. Laus tibi, snmme Deus,
quem praenoscens Elisaeus
mundi salvatorem

2 a. Carne sumpta ferro
poenitentiae
manubrium,

2 b. Quem lex praefiguram
contestavit
adventurum.

3 a. Namque venisti
in hortum
vallatum iiliis

3b. Voce vocatus
dilectae
rosis cormscantis.

4 a. Pastus es rosis
in martyribus,
liliis
vero in confessoribus,

4 b. De quibus sanctum
tua virtute
Germanum
illustrasti speciali.

5 a. Qui more pagano
relicto, Amatoris
praesulis successor,

5 b. Praemonstrante Deo
est factus una omnium
voce postulatus.

6 a. Qui cunctos moribus
informavit,
virtutis splendore
quos ornavit,
fovendo, pellendo
daemonum dolos
et morbos varios.

6 b. Doctrinam fidei
restauravit,
haeresim Pelagii
cum damnavit
divino sermone,
Britanni gaudent
victa falsitate.

7 a. Inter quos per ipsum
tribuni caeca
recepit filia visum,

7 b. Sedantur proelia,
multorum membra
confortantur debilia.

8 a. Hic late verba
vitae stillavit
miraculisque
corruscavit,

8 b. Oratione

cujus mortuus
est vitae pristinae
restitutus.

9 a. Assidue
jejunando,
preces dando et vigilando

9 b. Praecipue
fidelibus
salutem tulit animabus.

10 a. Hunc Christus tam inclitum
tandem ad gaudium
vocans angelorum,
prius ipsi
praesignat obitum.

10 b. Haec ergo solemnia
omnis ecclesia
mente psallat pura.
voce clara,
dulci symphonia.

11a. Quod per merita

tanti confessoris vita
nobis detur aeternalis,

11b. Apud quos brevis

falso dulcis atque levis
res vilescat temporalis.

12. Ut tecum, praesul Germane,
victores mundi tua
adjuti victoria,
fruamur vera Sion.