256. De sancto Huberto.

la. Canat mater dulcibus
Hierusalem laudibus
Novae eleos gloriae,

1b. Laeta flectat genibus,

Chorda sonet, vocibus

Ducem Aquitaniae.

2 a. Hic Hubertus dicitur,
Cujus vitae legitur
Seetatrix justitiae,

2 b. Post Lambertum capitur,
Honori praeficitur
Jubilo symphoniae

3 a. Pastor factus ovilis
Pascit gregem humilis
Tungrensis ecclesiae,

3 b. Omnem praebens servulis
Doctrinam affabilis
Verae sapientiae.

4 a. Non ingratus meritis
Sanitatem contractis
Mulieris digitis
Dedit temerariae.

4 b. IIIa paret monitis,
Grates refert debitis
Vocibus non tacitis
Intuitu gratiae.

5 a. Obscurarum
Tenebrarum

Princeps fugit, dum minarum
Signo cessit invidiae;

5 b. Arenarum
Dum siccarum
Mosa plena fit, aquarum
Dona dat abundantiae.

6 a. O mirandum, dum sacratur,

O gaudendum, stola datur
Inimica furiae,

6b. Quid quaerendum, nunc habe-
tur,
Quod agendum, hic dicatur
Divinae potentiae.

7 a. Ecce curat languentium
Morbos, sanat dolentium
Et dentibus stridentium
A pervicaci rabie.

7 b. Nil renuit, petentium
Totis adest mortalium,
Ad se pie clamantium
Gemitu conscientiae.

8 a. O Huberte, flos virtutis,
Vigens flore sanctitatis,
Solve vinctos a peccatis
De lacu miseriae,

8 b. Ut possimus cum beatis
Ante thronum trinitatis
Frui luce claritatis
Et placida requie.

9. Amen dicat rex gloriae.