255

βλέπειν τε πάντα τά ἐκεῖ καί τούς ἄλλους διδάσκειν, οὐχί ἀναίσθητός ἐστι καί πλέον ἄρα τούτου; Ὡς γάρ τυφλός φιλονεικῶν τούς βλέποντας καί λέγων˙ Τό νόμισμα χαλκοῦν ἐστιν, ἡ σφραγίς ἄλλου πέλει, τά ἐν αὐτῷ δέ γράμματα δηλοῖ τάδε καί τάδε, ὄντως παράδοξόν ἐστι τοῖς ἀκούουσι τέρας καί τό νόμισμα βλέπουσι χρυσοῦν εὔροιζον πάνυ καί τήν σφραγῖδα ἀληθῆ τοῦ βασιλέως οὖσαν, ἀπαραποίητον αὐτοῦ δεικνῦσαν τήν εἰκόνα, καί τήν γραφήν τό ὄνομα δηλοῦσαν τό ἐκείνου, οὕτω γε πάσχοντες ἡμεῖς οὐ δοκοῦμέν τι πάσχειν, (380) οὐδ᾿ αἰσχυνόμεθά τινα ἤ αὐτούς τούς ἁγίους καί τούς ἀγγέλους ἄνωθεν τά καθ᾿ ἡμᾶς ὁρῶντας, ἀλλά πληροῦται εἰς ἡμᾶς ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, ὁ λέγων ὅτι˙ Βλέποντες οὐ βλέπουσι, καί αὖθις˙ Ἀκούοντες τά ψυχικά ὦτα βύουσι μᾶλλον καί οὐδαμῶς ἀκούουσι τοῦ Πνεύματος τούς λόγους, καί γάρ ὠσίν ἀκούουσι σωματικῶς σαρκίνοις, ὦτα πνευματικά καρδάς δέ κεκαλυμμένα ἔχουσι καί οὐ δύνανται ὅλως Θεοῦ ἀκούειν. Οὐδαμῶς γάρ ἰσχύουσιν ἀφ᾿ ἑαυτῶν διάραι κάλυμμα τῆς ἐπάρσεως καί τῆς ἀναισθησίας, αὐτοί γάρ τοῦτο ἑαυτοῖς ἐπέθεντο θελήσει, καί βούλονται καλύπτεσθαι ὀφθαλμούς τε καί ὦτα, καί διά τοῦτο οἴονται καί βλέπειν καί ἀκούειν. Εἰ δέ γε τις ἐρεῖ αὐτοῖς˙ Ἀκούσατέ μου, τέκνα, καί ἄρατε τό κάλυμμα ἐκ τῆς ὑμῶν καρδίας˙ καί πρός αὐτά τά ῥήματα ἀγριαίνουσιν, ὅτι μή πατέρας ἐκάλεσεν, ἀλλά τέκνα προσεῖπε, καί μῖσος μᾶλλον πρός αὐτόν ἐκ τῶν λόγων προσκτῶνται καί συνιδεῖν οὐ δύνανται τό προσόν αὐτοῖς πάθος, μᾶλλον δέ πάθη τά τόν νοῦν σκοτίζοντα καί φρένας καί τοῦ Θεοῦ χωρίζοντα τούς προληφθέντας ἤδη, οἵ δοῦλοι τῆς οἰήσεως καί ὑπερηφανίας θελήσει χρηματίσαντες καί αἰχμαλωτισθέντες τό θέλημα τό ἴδιον ἀεί ἀποπληροῦσιν. Οὗτοι ἀφέντες νόμους τοῦ Θεοῦ ἑαυτοῖς εἰσι νόμος, καί οὐ Θεῷ ἀλλ᾿ ἑαυτόῖς λατρεύουσιν, ὤ τόλμης, ἀντί τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ τήν ἰδίαν ζητοῦντες καί στῆσαι ταύτην σπεύδοντες πᾶσιν ἔργοις καί τρόποις. ∆όξα οὖν πέλει τοῦ Χριστοῦ ὁ σταυρός καί τά πάθη, ἅ καθυπέστη δι᾿ ἡμᾶς, ἵνα ἡμᾶς δοξάσῃ˙