257

καί ἀπό ψυχῆς ζητῶ σε. Ἀποκάλυψον, ὡς εἶπας, καί ἐμφάνισον σαυτόν μοι. Οἶδα γάρ ἀληθινόν σε, ἔγνωκα ὡς ἀφευδής εἶ καί φιλεῖς τούς σέ φιλοῦντας καί προσομιλεῖς ὡς φίλοις οὐ σκιᾷ οὐδέ ἐμφάσει, οὐδ᾿ ὡς νοῦς νοΐ ἑτέρῳ, ἀλλ᾿ ὡς λόγος ὤν ἀρχῆθεν, ἐνυπόστατος ζωή τε, ἐκ πατρός γεγεννημένος καί αὐτῷ συνηνωμένος καί συνόμιλος ἀφράστως. Οὕτως οὕς αὐτός γεννήσεις Πνεύματί σου τῷ Ἁγίῳ καί υἱούς σου ἀποδείξεις, μᾶλλον μέν οὖν ἀδελφούς σου καί Θεοῦ υἱούς, Πατρός σου, τούτοις καί συνομιλεῖς τε καί αὐτούς ὁρῶν ὁρᾶσαι ὑπ᾿ αὐτῶν ἐκείνων πάλιν. ∆εῖξον οὖν τήν εὐσπλαγχνίαν, δεῖξον τήν φιλανθρωπίαν καί τό ἔλεός σου, Σῶτερ, (384) Ποίων ἄρα τῶν κτισμάτων; Τῶν ἐνύλων καί ἀΰλων˙ ἔνυλα γάρ, ἅπερ βλέπεις, ἄϋλοι δέ ἄγγελοί γε. Μέσον τούτων οὖν, σοί λέγω, ζῷον ἄνθρωπος, διπλοῦν δέ˙ ἐν αἰσθητοῖς μέν ἄϋλον, ἐν ἀΰλοις αἰσθητόν δέ. Τοῦτον οὖν ὡς αἰσθητόν μέν κύριον τῶν ὁρωμένων καί δεσπότην εἰργασάμην, δοῦλα ὡς ὁρατά πάντα αὐτῷ μόνῳ ὑποτάξας, ὅπως βλέπῃ μου τά ἔργα καί δοξάζῃ με τόν κτίστην˙ ὡς δέ λογικόν τε ὄντα καί νοερῶς καθορῶντα,