265

καί ἐργασίας πονηρᾶς δόκιμον ἐργαλεῖον γέγονα, ὁ ταλαίπωρος, ἀπατηθείς δολίως˙ κατέχων γάρ με τῇ χειρί καί δυνατῶς ἑλκύων κοπραγωγοῖς ἐρρύπου με καί παντοίοις βορβόροις καί δυσωδίαις με πικραῖς ἐνέβαλε καί τούτοις ἐποίει ἐνευφραίνεσθαι, ὤ τῆς ἀναισθησίας! Πρός ἁρπαγάς, πρός φθόνους τε, πρός θανάτους ἀδίκους, πρός λοιδορίας, πρός ὀργάς, πρός πᾶν εἶδος κακίας, ἵνα σοι εἴπω συνελών, ἐνεργοῦντά με εὗρε, μᾶλλον δ᾿ ἐχρήσατο αὐτός ἐμοῦ μή βουλομένου. Ἀφ᾿ οὗ γάρ καί ἀπέρριψα ἐμαυτόν ἑκουσίως ἐκ τῆς χειρός τῆς τοῦ Θεοῦ καί τῶν αὐτοῦ ἁγίων, καί ἥρπασέ με ὁ δεινός ἄρχων καί ψυχοφθόρος καί τῇ ἐκείνου με χειρί κατέσχε θέλοντός μου, οὐκέτι τοῦ μή ἐνεργεῖν ἴσχυον τά ἐκείνου, ἀλλά ἐν πᾶσι τοῖς αὐτοῦ θελήμασιν ἐνήργουν. Οὐκ οἶδε γάρ ἀντιλέγειν τό ξίφος τῷ κρατοῦντι, ἀλλ᾿ ὅπου ἄν καί βούληται, ὁ κρατῶν τούτῳ χρᾶται. Ὁ οὖν ποιήσας με Θεός ἄνωθεν ἐπιβλέψας καί τοῦ τυράννου τῇ χειρί κρατούμενον ἰδών με ᾠκτείρησεν, ἀφήρπασε τῆς ἐκείνου χειρός με καί πάλιν με εἰσήγαγεν εἰς παράδεισον θεῖον, εἰς ἐμπελῶνα τόν αὐτοῦ, εἰς γεωργῶν τε χεῖρας (397) παρέδωκεν ἁγίων με τοῦ ἐνεργεῖν τά θεῖα, ἐργάζεσθαι τάς ἀρετάς, τάς ἐντολάς φυλάσσειν καί τῶν ἁγίων τῆς χειρός παρεκτός μή κινεῖσθαι, ἵνά μή πάλιν με εὑρών ὁ κακίας ἐργάτης ἔξω χειρός διάγοντα ἁγίας ἁφαρπάσῃ καί τά αὐτοῦ με ἐνεργεῖν αὖθις παρασκευάσῃ. Οἱ καλοί οὖν με γεωργοί καί συμπαθεῖς λαβόντες καί ταῖς χερσί ταῖς ἑαυτῶν ὅλον τό θέλημά μου ἄραντες, ταπεινώσει με εὐθύς καί μετανοίᾳ ἐνεργεῖν τε ἐπέτρεψαν καί πενθεῖν ἀενάως. Ταῦτα γάρ, εἶπόν μοι, τέκνον, τά τρία οἱ τηροῦντες καί ἐπιμένοντες αὐτῶν τῇ καλῇ ἐργασίᾳ συντόμως, ὡς οὐκ ἴσασιν, ἀνάγονται πρός δόξαν, κάθαρσιν καί ἀπάθειαν καί θεωρίαν θείαν, καί ταῖς χερσί τοῦ δυσμενοῦς ἁλίσκονται οὐδέπω, ἀλλ᾿ ἐκ Θεοῦ συγχώρησιν πάντων ἁμαρτημάτων, σφαλμάτων πάντων τε ὁμοῦ λαμβάνουσι καί οὕτως υἱοί ὑψίστου γίνονται καί θεοί κατά χάριν καί ἐργαλεῖα εὔχρηστα, πᾶν καλόν ἐνεργοῦντα,