277

καί ἀναισχύντως ἵστανται τοῖς ἀδύτοις παρρησιαζόμενοι ἐνώπιόν μου, μηδαμῶς τήν θείαν μου δόξαν ὁρῶντες, ἥν εἰ ἔβλεπον, οὐκ ἄν τοῦτο ἐποίουν, οὐδέ πρόπυλα τοῦ ναοῦ μου τοῦ θείου οὕτως αὐθαδῶς εἰσβῆναι κατετόλμων. Ταῦτα οὖν πάντα γνώσεται πᾶς ὁ θέλων (414) ἀληθῆ καί βέβαια τά γεγραμμένα ἔργων ἐξ αὐτῶν, ὧν ἱερεῖς ποιοῦμεν, καί ψεῦδος οὐδέν οὐδαμῶς ἄν εὑρήσῃ καί πεισθήσεται καί καθομολογήσει ὡς Θεός αὐτός δι᾿ ἐμοῦ ταῦτα εἶπεν. Εἰ μή τις αὐτά τῶν ποιούντων ὑπάρχει καί σπεύδει λόγοις ἀπατηλοῖς σκεπάσαι καί τάς ἰδίας αἰσχύνας συγκαλύψαι, ἅς ἐνώπιον ἀγγέλων καί ἀνθρώπων ἀποκαλύψει ὁ τά κρυπτά τοῦ σκότους ἀποκαλύπτων Κύριος Θεός πάντων. Ποῖος ἐξ ἡμῶν τῶν νυνί ἱερέων τάς ἀνομίας ἑαυτοῦ προκαθάρας οὕτω κατετόλμησεν ἱερωσύνης; Ποῖος ἄν εἴποι τοῦτο ἐν παρρησίᾳ, ὅτι κατεφρόνησε δόξης τῆς κάτω καί διά μόνην ἱερουργεῖ τήν ἄνω; Ποῖος τόν Χριστόν ἠγάπησε καί μόνον, καί χρυσόν πάντα καί χρήματα παρεῖδε; Ποῖος ἠρκέσθη τοῖς κατά χρείαν μόνοις καί τοῦ πλησίον οὐκ ἐνοσφίσατό τι; Ποῖος τήν συνείδησιν κατεγνωσμένην ἑαυτοῦ οὐ κέκτηται ἀπό λημμάτων, δι᾿ ὧν ἠπείχθη γενέσθαι ἤ ποιῆσαι, ὠνησάμενος ἤ πωλήσας τήν χάριν; Ποῖος οὐ ποέκρινεν ἀξίου φίλον τόν ἀνάξιον μᾶλλον ἐγκαταστήσας; Ἑαυτοῦ δέ τίς οὐ σπουδάζει γνησίους φίλους ἀνθρώπους ἐπισκόπους ποιῆσαι, ὅπως λαμβάνῃ ἐν ἐξουσίᾳ πάντα τά ἀλλότρια; Τοῦτο γάρ τῶν μετρίων, ὅ καί ἀναμάρτητον δοκοῦσιν εἶναι (415) ἄλλης αἴροντες πράγματα ἐκκλησίας. Ποῖος διά αἴτησιν τῶν κατά κόσμον δυναστῶν, φίλων, πλουσίων καί ἀρχόντων