279

μηδείς πλανάσθω, μή λόγοις ἀπατάσθω! - ὅστις πρότερον οὐκ ἀφήσει τόν κόσμον καί τά τοῦ κόσμου ἀπό ψυχῆς μισήσει καί μόνον Χριστόν γνησίως ἀγαπήσει καί ψυχήν αὐτήν δι᾿ αὐτόν ἀπολέσει, μηδέν μεριμνῶν τῶν εἰς ζωήν ἀνθρώπου, ἀλλ᾿ ὡς καθ᾿ ὥραν ἀποθνῄσκων τυγχάνει καί πολλά κλαύσει δι᾿ αὐτόν, καί πενθήσει κἀκείνου μόνου ἕξει ἐπιθυμίαν καί διά πολλῶν θλίψεών τε καί πόνων καταξιωθῇ Πνεῦμα λαβεῖν τό Θεῖον, ὅ δέδωκε τοῖς θείοις ἀποστόλοις, ἵνα δ᾿ αὐτοῦ πᾶν ἐκδιώξῃ πάθος, πᾶσαν δι᾿ ἀρετήν εὐκόλως κατορθώσῃ καί δακρύων κτήσηται πηγάς ἀφθόνους, ὅθεν κάθαρσις καί ψυχῆς θεωρία, ὅθεν τοῦ θείου θελήματος ἡ γνῶσις, (417) ὅθεν φωτισμός ἐλλάμψεως τῆς θείας καί θεωρία φωτός τοῦ ἀπροσίτου, ἐξ οὗ ἡ ἀπάθεια, ἡ ἁγιότης, δίδοται πᾶσι τοῖς καταξιωθεῖσιν ὁρᾶν καί ἔχειν τόν Θεόν ἐν καρδίᾳ καί φυλάττεσθαι παρ᾿ αὐτοῦ καί φυλάττειν ἀτρώτους αὐτοῦ τάς ἐντολάς τάς θείας, ἱερωσύνην καί ψυχῶν προστασίαν καταδέξασθαι ἤ ἄρξαι μή τολμήσῃ. Ὥσπερ γάρ Χριστός Θεῷ Πατρί ἰδίῳ καί προσφέρεται καί ἑαυτόν προσφέρει, οὕτω καί ἡμᾶς αὐτός τε προσφέρει καί αὐτός ἡμᾶς οὕτω δέχεται πάλιν. Ἐπεί εἰς κρῖμα καί κατάκριμα ἔσται ἡ ἐγχείρησις τῶν τοιούτων πραγμάτων, φονέως χεῖρον, μοιχοῦ χεῖρον καί πόρνου καί πάντων ἄλλων ἔστιν ἁμαρτημάτων. Ταῦτα οὖν πάντα πρός βροτούς νῦν τελοῦνται, εἰς ἀλλήλους γάρ ἁμαρτάνομεν πάντως˙ ὁ δέ τά θεῖα καπηλεύων θρασέως καί ἀπεμπολῶν τοῦ Πνεύματος τήν χάριν εἰς αὐτόν πάντως τόν Θεόν ἁμαρτάνει. Ὁ γάρ καταστάς εἰς πρόσωπον τοῦ Λόγου οὕτω βιοῦν ὀφείλει ὥσπερ ἐκεῖνος καί οὕτως˙ ἀκολούθει! λέγειν ἐκείνῳ.