304. De sancto Laurentio.

1. Dignus est memoria
Meritis et gratia
Levita Laurentius,

2 a. Qui per tot incendia,
Poenas et opprobria
Martyr est egregius.

2 b. Inhians coelestibus
Dispersit pauperibus
Thesauros ecclesiae.

3 a. Decius irascitur,
Laurentius subditur
Carceris miseriae;

3 b. Lucillum illuminat
Caecum, quem eliminat
A nube gentilium.

4 a. Per hunc servans aditus
Credidit Hippolytus
Ope sancti spiritus
In patrem et filium.

4 b. Per hunc visus redditur
Caeco, mutus loquitur,
Claudus recte graditur,
O felix martyrium.

5 a. Felix caro nec feralis,
Cujus vita spiritalis
Non sentit supplicium

5 b. Super rebus erogatis,
Pauperibus praesentatis,
Sic ait ad Decium:

6 a. Ecce, vides hic thesaurum,
Pretiosum super aurum,
Granum sine palea,

6 b. Hunc thesaurum nullus prodit
Aut furatur nec corrodit
Aerugo nec tinea.

7 a. Clamans inquit, dum furcatur,
Assatum est, commedatur;
O mira patientia,
Mira viri victoria.

7b. O quam mira virtus mentis.
Quae nec minis nec tormentis
A Christo fit devia,
Ut colat sculptilia.

8 a. In fornace constitutus
Et in igne fuit tutus,
A fornace dissolutus
Transfertur in patriam.

8 b. Hujus prece rex coelorum,

Jesu bone, qui suorum

Laurentio tormentorum

Dedisti victoriam,

9. Dando nobis veniam
Transfer nos in gloriam.