305. De s. Laurentio Dublineiisi.

la. Supernae matris filia
Laetetur haec ecclesia,

1b. Cujus est ad coelestia
Eaptus hospes hospitia.

2 a. Laurentius in anima
Goeli penetrat intima,

2 b. Sed ossa nobis proxima
Commoda ferant plurima.

3 a. Aurum purgatur scoria,

Flens adeptus est gaudium,

3 b. Exsul locatur patria,

Victori datur bravium.

4 a. Testa deponit nucleum

Et mel de cera rapitur,

4 b. Amurca tundit oleum,

Granum palea tollitur.

5 a. Ad patrem vadit filius,
Ad solem suus radius,

5 b. Ad nuntiantem nuntius,
Ad lauream Laurentius.

6 a. Hic se senem puerulus
Monstravit sapientia

6 b. Et doctorem discipulus
Divina docens studia.

7 a. Pastus medulla tritici
Renuntiavit cortici,
Impulsus hoste triplici
Nunquam potuit subjici.

7 b. Carnem domans cilicio
Mundum domandi studio
Pugnavit cum daemonio
Humilitatis gladio.

8 a. Natus de stirpe regia
Se vovit regi gloriae,
Duodenus exsilia
Passus pro pace patriae.

8 b. Hic abbas fuit ordine

Sed non curans dominium,
Solo functus est nomine
Cursus sequens humilium.

9 a. Hic Dei providentia
Praefuit Dubiliniae,

9b. Nunc est ejusdem gratia

Lux et decus Normanniae.

10 a. Fleat nunc Dubilinia
Suo privata capite

10b. Et exsultans Augonia

Tanto laetetur hospite.

11a. Sit laus patri cum filio,
Sancto simul spiritui,

11b. Qui nos aeterno gaudio

Concedat semper perfrui.