309. De sancto Laurentio.
Die quinta.

la. Festa sunt nobis gaudia,
Quae duo luminaria
Suis illustrant radiis,

1b. Martinus et Laurentius
Ductor uterque praevius
Et doctor vitae filiis.

2 a. Patres et archipraesules.
Pauperes olim exsules,
Nunc in coeli palatio

2b. Pro brevibus suspiriis,
Pro malis transitoriis
Regni fruuntur gaudio.

3 a. Haec duo vasa glonae
Nobis apponunt hodie
Varia vitae fercula,

3 b. Sed et misericordiae,
Sanctitatis et gratiae

Clara demonstrant specula.

4 a. Hi sunt exemplar fidei,
Duo filii olei,

Duo dulcoris ubera,

4b. Duae portae justitiae,
Duo postes ecclesiae,
Duo doctrinae sidera.

5 a. Horum vita sanctissima
Morsque pretiosissima

Merces est supra pretium,

5 b. Isti probantur vivere,
Quorum implentur munere
Piae preces fidelium.

6 a. Vixit vita dignissimus

Martinus, per quem legimus
Tres ad vitam restitui:

6 b. Vivit vere Laurentius,

Per quem septem et amplius
Suscitati sunt mortui.

7 a. Horum praeclara merita
Laude referre debita
Vox humana non sufficit,

7 b. Sed sit laudis materia
Christus, qui sua gratia
Solus laudandos efficit.

8 a. Ipsum laudemus jugiter
Deprecantes humiliter
Devotae mentis precibus,

8 b. Ut nos ornatos moribus
Det laudare perenniter
Eum cum sanctis omnibus.