317. De sancta Lucia.

la. Adest dies celebris,
In qua lux a tenebris
Divisa resplenduit,

1b. Lux Lucia nomine
In coelorum agmine
Hodie comparuit.

2 a. Haec est lux mundissima,
In fructu centesima

Quam luxus non polluit ;

2 b. Haec est lux gratissima,
Quae parentis intima
A fluxu compescuit.

3 a. Lux est communissima,
Christo devotissima,
Cuncta sua tribuit:

3 b. Lux est nobilissima,

Quam ars et vis plurima
Movere non potuit.

4 a. Lux est flagrantissima,
In quam ferventissima,
Flamma non praevaluit,

4 b. Haec in sexu fragili
Fide semper stabili
Christum non deseruit.

5 a. Jam patebant viscera
Per illata vulnera
Et fidem non tacuit,

5 b. Gentem vicit perfidam,
Plebem fovit timidam
Ac in fide tenuit.

6 a. Revelavit abdita,

Quod esset pax reddita
Electis aperuit,

6b. Sic coram fidelibus
Sacra sibi dantibus
Lux ista occubuit.

7 a. Ergo, lumen luminum,
Deprecemur Dominum,
Qui lucem hanc praebuit,

7 b. Dare nobis criminum
Veniam et terminum
Quem lux haec obtinuit.