338. De sancto Martino.

la. Laetabundi iubilemus
Omnes unanimiter

1b. Et Martinum collaudemus
Hac die solemniter.

2 a. Qui primaeva sub aetate
Scriptus ad militiam,

2 b. Ceteros humilitate

Praecurrens ad gratiam,

3 a. Sotulares detrahebat
Servi sui serviens

3 b, Et detractos estergebat
Praeceptor obediens.

4 a. Qui nondum lotus

Fonte sacri baptismatis
Evaginans gladium

4b. Deo devotus

Viro mirae paupertatis
Partitus est pallium.

5 a. Verum sanctae trinitatis
Se cultorem indicat,
Qui defunctos in peccatis
Tres viros vivificat.

5 b. Latronem colit sepultum
Rustica religio,
Donec removet hunc cultum
Sepulti confessio.

6 a. Pinus daemoni dicata,
Errore pessimo
Gentilium celebrata,
Dum caeditur a paganis,

6 b. Signum crucis dat Martinus,
Quo quasi funibus
Retroducta ruit pinus,
Horum sic spes fit inanis.

7 a. Flamma sanum dum comburit

Vento ducta domum urit,

Sed crucis signaculo,

7 b. Quamvis contra venti flatus,
Hanc retorquet vir beatus
Admirante populo.

8 a. Sic defensum paganorum
Fanum sternit angelorum
Martinus auxilio.

8 b. Tetradius baptizatur,
Dum ipsius liberatur
Servus a daemonio.

9a. Vir leprosus emundatur
Martini per osculum,

9 b. Paraliticus curatur

Per crucis signaculum.

10 a. Daemon Christo conformatus,
Auro, gemmis coronatus,
Veste nitens regia,

10 b. Christum esse se mentitur,
Sed Martino comperitur
Daemonis astutia.

11a. O virum vere beatum,
Qui nec visam timuit
Sibi mortem,

11b. Nec se dixit fatigatum.
Sed in Deo posuit
Suam sortem.

12 a. Christum ergo deprecemur,
Ut per haec solemnia

12b. Cum Martino gloriemur
In coelesti patria.