339. De sancto Martino.

la. Pulset astra vox sublimis,
Sublimari digna nimis
Occurrunt solemnia,

1b. Quibus gaudet se Martinus
In Abrahae sacros sinus
Excipi cum gloria.

2 a. Seminavit hic non parca,
Quod fidelis patriarcha
Nunc metit in area,

2 b. Hic suave tulit jugum,
Ut multarum ibi frugum
Possideret horrea.

3 a. Rectus corde, mente pronus
Leve Christi tulit onus
Ab adolescentia:

3b. Spernit miles Christi munus
Nec tribuni vult tribunus
Patris tribunalia.

4 a. Pauper nudus et inanis,
Gelu tremens, Ambianis
Secus portae limina,

4b. Immo Christus hujus viri
Veste jactat se vestiri
Manu catechumina.

5 a. Quod salvator fecit prius,
Hoc et iste per illius
Nomen fecit postea:

5 b. Quos tenebant mortis portae,
Revocavit tres a morte
Sicut Christus antea.

6 a. In aerumis, dies omnis
Fuit illi nox insomnis
Et fatiscens palpebra,

6 b. Utens cibo nunquam sibi
Satisfecit usus cibi
Potusve illecebra.

7 a. Tremebunda tandem febris
Vexat eum, ipse crebris
Letaniis aethera,

7 b. Nec admittit sibi tamen
Vel substerni vile stramen
Vel mutari latera.

8 a. Nec opertum cilicinis
Cineremque foedat cinis
Aut vestis serigera,

8 b. Sed mutatur super claro
Lacte candens ejus caro
Eadem et altera.

9 a. Gloriosi compos finis
Manibus se resupinis
Vertens versus aethera:

9 b. Sic nos, inquit, decet mori ;
Mox coelestes adstant chori
In ejus obsequiis.

10. Quos beatus Severinus
Stupens auscultat eminus
Jabilantes alleluja.