343. De sancto Martino.

la. Voce clara plebs exsulta,
Manet enim tibi multa
Gaudendi materia:

1b. De Martino Deo grato,
De praeclaro, de beato
Geruntur solemnia.

2 a. Si gaudemus, non est mirum,
Tantum praedicantes virum,
Virum apostolicum ;

2 b. Pium inter militares,

Sanctum inter saeculares,
In terris angelicum.

3a. Ortum duxit non de vili
Patre licet de gentili
Natus in Sabaria,

3 b. Hic natalis est Martini,
Sed alendum bunc Ticini
Recepit Italia.

4a. Puerilis in hoc aetas

Nam matura transit metas
Ineuntis pueri,

4 b. Sordescente sibi vita
Saeculari eremita
Puer optat fieri.

5 a. Quod est Dei, totum sequens,
Fide plenus agit frequens
Circa monasteria,

5b. Quiquid docet servum Dei,
Nec obsistit in hoc ei
Coacta militia.

6 a. Servus Dei non protervit
Sed vicissim servo servit,
Reddit et obsequia,

6 b. Quam decenter, quam boneste
Christum tegit illa veste
Pauperis dimidia.

7 a. Dei spiritu repletus

Docet, quod non causa metus
Miles esse fugiat;

7 b. Christum solum dum secutus
Factus inter hostes tutus
Hostes reconciliat.

8 a. Laus Martini non est torta
Nec ex causis non est orta
Levibus aut frivolis:

8 b. Sed censetur crebris signis
Sicut probat globus ignis,
Esse par apostolis.

9a. Annon martyr est Martinus,
Cui reflexa parcens pinus
In hostes revolvitur?

9 b. Praesul, gemma confessorum,
Suscitator mortuorum
Trium esse dicitur.

10 a. Cujus vita fuit pura,
Statione jam secura
Inter choros virginum

10b. Deo dante, Deo duce
Ipsum in praeclara luce
Contemplatur Dominum.

11a. Ergo nostro nos in fine
Servos tuos, o Martine,
Christo sic concilia,

11b. Mole carnis ut exutos
Nos ab hoste ducat tutos
Ad aeterna gaudia.