351. De sancto Maximo.

la. Stella decens matutina,
Rosa recens sine spina,
Magne, major, maxime,

1b. Tu languoris medicina,
Tu dulcoris fons, doctrina
Boni, pastor optime.

2 a. Tu decoris speculum,
Amoris signaculum,
Tu dignus praeconio ;

2 b. Gemma pura praesulum,
Regens cura populum,
Dignus sacerdotio.

3 a. Cum sis dignus omni laude
Ac benignus gaude, gaude
Inter coeli lumina ;

3 b. Signum hujus approbavit

Lactens, cujus occupavit,

Guttur plumbi lamina.

4 a. Saccus signum fit hac villa,
Quam sis dignum cum cavilla
Circum lignum ferens illa,
Quae de te attulerat.

4b. Te elegit rem divinam.
Cujus fregit currus spinam,
Gaudens egit post ruinam,
Quidquid prius egerat.

5 a. Quam lauderis, hoc distinxit
Sic miseris cujus vinxit
Manus tirocinium,

5 b. Quem Temonis pressit murus,
Gaudet donis, qui passurus
Erat mortis proelium.

6 a. Villa bona, virens Terno,
Regi dona tu superno
Laudes et praeconia,

6 b. in honore tanti viri
Cujus morte resarciri
Valent vitae gaudia.

7 a. Ave, gemma,

solis mittens radium:

7 b. Ave, pater

prolis Vernonensium.

8 a. Tu nostra spes et solatium,
Tu nostrum dulce refugium
Et athleta.

8 b. Tu vita, pastor Regensiuni,
In morte urbs Morinensium
Gaudet laeta.

9 a. Vir es ineffabilis,
Vires seris nobilis,
Vires frangis humilis
Nequissimi precibus.

9 b. Maximus re. nomine.
Optimus solamine,
Proximus in numine
Es choris coelestibus.

10 a. Verno, psalle, plaude, canta,
Nostra valle laude tanta
Dignum lauda praesulem,

10 b. Cordis ore pie ora,
Cum dulcore die, hora
Omni tantum consulem

11a. Te precamur, pater boue,
Ne laedamur a praedone,
Sed fruamur nos agone
Mortis facto gloria.

11b. Sic nos mundi munda faece,
Ut nos mundi munda prece
A profundi fundi nece
Liberemur impia.