362. De sancto Nicolao.

1. Almi pastoris
ac paradoxi,

2 a. Nicolai recolamus
praesulis
festa sacrata,

2 b. Eximii bellatoris
Belzebub
adversus dolos.

3 a. Hic est, quem miseratio
Domini

lapsa voce de coelo
providebat
pontificem
gregi salvando.

3 b. Quando plebs devotissimis
precibus

sursum corda librabat
de pastore
sollicita
Deo placente.

4 a. Hic innocentum
miserans juvenum
perditionem

4b. Accurrit eis
cito levamina
vitae ferendo.

5 a. Hic prohibuit
facinora stupri
Auri pondere
virginibus dato
patris in edulium.

5 b. Liquor olei

de tumulo fluxit
Ejus, quo uncti
languiduli statim
aderant incolumes.

6 a. Precamur, ut nefas,
quod nobis imminet,
abstergas

6 b. Et necessariis
saluti animae
collatis

7 a. Et ungas oleo
nos saluberrimo,

7 b. Quo mox perliberi
peste cunctigena

8 a. Possimus coelestium
consortes gaudiorum
fieri perenniter

8 b. In laude summi regis
o tecum Nicolae,
Confessor Christi praecelse.