363. De sancto Nicolao.

la. Exsultent filii sponsae
Domini

in honore praesulis
Nicolai,
magni meriti.

1b. Totus orbis jubilet, nam
ordines

angelorum concinunt,
coeli lumine
novo rutilant.

2 a. Humano

Deas generi consulens

Nicolaum

ordinaverat,

qui assidua

ovibus pastor bonus

esset hostia.

2b. Lycia

quem ediderat splendidum,

Myreorum

plaga florida

sacratissimum,

spiritus in quo sancti,

est sacrarium.

3 a. In pelvi steterat erectus,
claudae dedit gressum,
signo facto cypressum
succidenti validam
manu dederat.

3b. Expellit daemonis incursum,
lumen dedit caeco,
quod a nautis accepit,
frumentum distribuit
damni nescium.

4 a. Auro dato

stuprum dessuasit,
proscriptos exemit,
de mortis lege dura
trinos viros eruit,
Cedronem
fecundum reddidit.

4b. Euphrosynae
natam reddebat,
imago subtractas
resignat opes caesa
non renato barbaro,
sed statim
in Christum credulo.

5 a. In mari invocaris,
aura arridet clara,
non emanat oleum,
donec pontifex suae
redux catbedrae.

5 b. Samuel David regem
unxerat Saul abjecto,
te divina gratia
sacerdotio fecit
fungi Aaron.

6 a. Joseph Jacob paverat,
pascis populum
manna coelesti,
petra propinans
dulce poculum.

6 b. Melchisedech ordinem,
Petri consequens
humilitatem,
Pauli impleris
sapientia.

7 a. Job simplex et rectus,
Abrahae similis
obedis

te offerens in corde,
Isaac consocius.

7 b. Nos tuis precibus
commenda Domino
supplices,

ecclesia pro sancta
advocatus coelicus,

8. O sancte Dei,

Nicolae, nos custodi.