373. De sancto Othmaro.

la. Ad ornanda
divi Othmari
celeberrima festa

1b. Adsint pio
ovantes turmae
Christologae conatu.

2 a. Sed imprimis
multo thure
halet Rhaetus
atque liliger Francus.

2 b. Quorum vivus
collustravit
almum solum,
nec nunc sanctus reliquit.

3 a. Is in tenera aetate
plurifarias amplexus
disciplinas,
flamen dicatur
sancto Florino sacratus.

3 b. Mundi fastu prorsus spreto
per Fipini fit deiectum
pii Galli
abbas sacello
septa exstruens commoda,

4 a. Quibus jugi harmonia
laudes divinas absolvat,

4b. Et severa parsimonia
artus macie pertentat.

5 a. Flectit prece crebra Deum,
peregrinos tecto susceptos
donat aequali epulo.

5 b. Casabunda spernit bona,
pollens multa humilitate,
nulli secundus labore.

6 a. Non auratis
pressit armos
equi calcaribus aut
lene fulcrum
objecit cervici.

6 b. At auritus
fert asellus

illum, petrae et durae
parcos sponte
somnos moderantur.

7 a. Nocte scatebras
luridae lavat leprae
et pannosos
sua lamula velans
nudus saepe rediit.

7 b. Pipinianos

thesauros clanculum dat

egentibus,

ad aedes regias panis

donum hiantibus.

8 a. Post Guarini
nec non Ruthardi
dolo diro
apnd judices
venereae rei
falso est accusatus.

8 b. Fert scelestus
testimonia
tum Lampertus,
sed febricula
ultor prostravit
instar quadrupedantium.

9 a. Ergo posthabito solo
noto, ne deturpet vitam,
sorte eremo donatus est
a Grosberto.

9 b. Illic fame maceratos,
vita functus humo corpus
illibatum multa jacet
per tempora.

10 a. Ferunt fratres
ipsum undeni
pede, solum putrem Rheni
alluvione factum dolent.

10 b. Navi fertur

Rheni fluctibus,

nutat tempestate classis,

orant sanctum, silet impetus.

11. O Othmare,
Christo care,
nobis tu patrocinio
fac sodales tuos
in regia aeternae vitae.