393. De sancto Remigio.

1. Ad praesulis

Remigii sacra festa

2 a. Psallat plebs jucunda
ejus recolens gesta.

2 b. Hujus ab utero
signis refulget vita.

3 a. Voce nam promissus
antequam genitus
est coelica

3 b. Natusque oculos
caeci vatis novat
luce clara.

4 a. Traditus literis
providente Dei
clementia

4b. Futurus populi
pastor imbuitur
scientia.

5 a. Crescens igitur

morum probitate multa

praesulatus meruit

ad summa tolli fastigia.

5 b. Ex hoc gentium

corda abundanter implet
Christi doctrina pia
largiente Dei gratia.

6 a. Regem baptizat,
de coelo chrisma
sacrum impetrat
afferente columba ;
quis, rogo, vidit talia?

6b. Ampula lapsa
coelitus, divino
chrismate plena,
sancti pro memoria
servatur in ecclesia.

7 a. Ergo dulcia
Christo cantica
decantet
nostra concio, eia,

7 b. Haec solemnia
patris celebrans
devoto
studio atque mente pia.

8 a. Hujus instantia

Christo servit Francia tota.

Ipsique commissa

est in sorte

apostolica,

sorde quam daemoniaca

expurgavit

sacrum per baptisma,

fide confirmans

in catholica.

8 b. Puella nobilis,

ad conspectum praesulis

ducta,
Expulso daemone
sospitati
pristinae data,
longo certamine fessa,
exstincta est
absente praesule,
deficiente
corporis vita.

9 a. Quam rediens

mox, sancte, suscites
et fortius
salute vegetas
et remittis laetam
ad propria.

9 b. Sicut caecum
donasti lumine
infestoque
purgasti daemone,
ab omni nos purges
macula.

10 a. Quo tecum jugi
laetitia

10 b. Condecantemus
Alleluja.