404. De sancto Saviniano.

1. Gaude, Trecensis civitas,

Cum adest tibi sanctitas

Hunc per Savinianum.

2 a. Deum coeli complectitur
Corde credit et sequitur,
Quod fideles diligunt.

2 b. Psalmis David imbuitur,
Per quos nempe reconditur
Diva sapientia.

3 a. Patrem linquit et Graeciam,
Trecas venit, ut gratiam
Praedicet credentibus.

3 b. O res memoratu digna,
Sicca plantat humi ligna
Et cito parent folia.

4 a. Fuste raptus et quassatus
Fuit tandem et assatus
Jussu Aurelianij

4b. Christi miles decoratur
Galea, sed inflammatur,
Ut quam cito pereat.

5 a. Tunc virtus adest divina,
Conservans ejus lumina,
Ut illaesus exeat.

5 b. Cives tres regem increpant,
Non tot inferre affirmant
Huic sancto tormenta.

6 a. Caesar furens, indilate
Cervices, ait, truncate,
Cum nobis adversantur.

6 b. Martyr Dei sagittator,
Sed oculus perforatur
Caesaris divinitus.

7 a. Carcer atrox praeparatur,
Illic martyr relegatur,
Sed hoc nihil valuit:

7 b. Pergit foras ad propria,
Patent fores et ostia
Sopitis custodibus.

8 a. Post hunc mittit imperator
Et adfuit spiculator

Truncans ejus cervicem ;

8 b. Caput suum sepulturae
Portat ut vivens, tellure
Recondatur humanitus.

9. Preces pro nobis largire,
Valeamus die irae
Supplicia non sentire
Et sic tandem pervenire
In perennem gloriam.