\PPE\I>1\ V. 513

S. Poenitent. Ap. IO Decembris 1860. - Dubium de matrimonii celebratione ab innodatis a censuris .

Quomodo se gerere debeant parochi in celebratione matrimonio- rum illorum qui notorie in ecclesiasticas censuras inciderint ?

R. Curandum pro viribus ut ecclesiasticis censuris innodati debito modo cum Ecclesia reconcilientur: at si reconciliari recusent, et, nisi matrimonium celebretur, gravia inde mala imminere videantur, paro- chus Ordinarium consulat, qu i , habita rerum et circumstantiarum ra- tione, omnibusque perpensis quae a probatis auctoribus et praesertim a S. Alphonso (lib. 6, tract. 1, cap. 2, n. 54) traduntur (1), ea declaret quae magis expedire in Domino iudicaverit, exclusa tamen semper Missae celebratione.

(1) Ita S. Doctor 1. c. : « Quaeritur an parochus possit assistere matrimonio eorum qui sunt publici peccatores. Certum est teneri parochos arcere a matrimonio eos qui nesciunt doctrinam christianam, uti constat ex Tiitual. rom. De matrim, sub initio, ubi praescribitur: Parochiis cognoscat utrum uterque (sponsus) sciat rudimenta, fidei, cum ea deinde filios docere suos debent. Item S. Congr. habita coram Innoc. XII, an. 1697 ut refert Sum. Pont. Bened. XIV (De Syn. 1. 8, c. 14) decrevit parochos non debere procedere ad proclamationes nisi repererint contrahentes sufficienter instru- ctus in rudimentis fidei; et hoc Decretum confirmatum fuit a Clemente XT ut in suo bullario, ac a nostro Papa Benedicto in l i tter. Encyclic. Utrum autem, praeter hanc ignorantiam, possit parochus peccatoribus negare suam assistentiam ad matrimonium: Si contrahentes publice peterent, et essent indigni ratione peccati vel censurae oc- cul tae , recte dicunt Lugo dist. 8, sect. 13 et Croix n. U7 cum Arriaga et communi, parochum teneri ass i s tere , iuxta dicta n. 47. Dubium est an ass i s te te possit et te- neatur si contrahentes sint publice indigni. Affirmant Layman I, ii, tr. 10, p. 2, c. 4, n. 8, Croix I. c. et Lugo n. 205 cum Praepos. , modo tamen parochus prius conatus fuerit disponere sponsos ad digne contrahendum, Ratio, ut dicunt, quia parochus non est minister matrimonii, sed tantum tes t i s , unde ex una parte, cum sit publicus mi- nister, non potest suam negare ass i s tent iam; et exa l t era l icite potest assistere, cum sua cooperatio sit mere materialis. Negant vero alii auctores qui sentiunt parochum esse verum ministrum matrimonii; sed haec ratio non subs is t i t ; nam, ut probabimus infra de matrim, ex n. 897 ministri matrimonii sunt ipsi contrahentes, et parochus non est nisi merus test is . Hoc tamen non obstante, minime acquiescimus primae sen- tentiae, et dicimus parochum non teneri nec posse assistere tal i matrimonio. Favet- que nobis auctoritas Sum. Pont. Benedicti XIV. De Syn. 1.8, c. 14 qui sic docet: Quamvis iuxta communiorem magisque receptam sententiam non sit (paroclms) Sacram. Matrimonii minister, tamen in multis comparantur ministro, nec licite sua praesentia et auctoritate firmare potest contractum, quem scit a contrahentibus sacrilege iniri. Ratio nostrae sententiae est, tum quia de iure naturali nemo potest cooperari peccato proximi, etiamsi alter peccatum interne consummaverit, prout di- ximus de caritate lib. 2, n. 47, ita nec parochus in nostro casu: tum quia parochus tenetur ex ius t i t ia , ex contractu inito cum communitate a qua stipendium accipit, incumbere saluti spirituali suarum ovium, eas avertendo a peccatis. Nec valet dicere quod contrahentes habent ius ut parochus eorum matrimonio assistat . Nam respon- detur 1. quod nemo potest habere ius ad actionem in qua committitur peccatum;

Acta, Tom. XXVI. fase. CCCIX. 33