48 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

christianae et sanctitatis flaminis apud clerum et populum sufflationem.

Die 24 sequentis mensis Iunii, Dioecesim ingressus est et primas curas ad

Seminarium adhibuit pro iuvenum clericorum institutione fovenda. Verbum

Dei impensius praedicavit fidelesque instanter praecepit et opera caritatis

pro pauperibus et egenis propagavit. Episcopus sollicitudinis ac sedulitatis

flamma succensus, utique societatis et rei publicae temporis sui adiunctis

aures praebuit et verus testis fuit rectae ac frugalis conversationis.

Anno 1860, post tumultus qui Italiae terras ad unitatem nationis traxe-

rant, Massiliam exsul missus est, ubi usque ad annum 1865 perstitit, admi-

randus simplicitatis pastorisque de praedicatione continua, de assiduitate

confessionis sacramentorumque ministerio sollerti, et relinquens exemplum,

quo in memoriam historiae vestigium quidem pressit indelebile. Dioecesis

etiam eminus numquam oblitus est, sed res sive ecclesiales sive sociales

assidue prosequi perseveravit. Tandem, brevem post moram in Urbe, die

4 mensis Decembris anno 1866 Ecclesiae suae se reddere valuit ac minis-

terium renovatis viribus resumere. Duodecim anni episcopatus eius immo

secundissimis rerum proventibus divitissimi fuerunt. Servus Dei, enim,

omni ope et studio enisus est, ut opera suscitaret, quae illius temporis

angustiis et necessitudinibus responderent, et in actiones pastorales pro

familiarum difficultatibus discernendis exsertius profecit. Inter annos 1869

et 1870 Concilio Oecumenico Vaticano I interfuit, in quo doctrinam de in-

fallibilitate Summi Pontificis strenue defendit. Insequenti anno, Institutum

Sororum Victimarum a Sacris Cordibus, nunc Congregationem Sororum a

Sacris Cordibus, fundavit, cuius Regulas et Constitutionem redegit. Territo-

rio dioecesano constanter adstitit ac saepius parochos visitavit, sacramenta

studiosissime ministravit ac semper in trepidis rebus, ut in recidivis colerae

pestilentiis, promptum se ostendit. Ardens eius caritas semper vis fuit et

decus, quae eum induxerunt ad omnia opera apostolatus pro humanitatis

provectu perficienda.

Gravi morbo sanguinis correptus, Servus Dei ultimum hoc testimonium

aequo animo sumpsit. Stabiae die 18 mensis Decembris anno 1878 pie in

Domino quievit.

Sollemnes exsequiae ingenti populi christifidelium concurrente multitu-

dine celebratae sunt, quod signum exstitit eximiae sanctitatis famae, quae