Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1104

Omni in tempore Elisabeth, ad peccatum fugiendum, semper parata fuit.

Eius vehemens et naturaliter indocilis natura exemplum evenit oboedientiae

per diligentissimam animae institutionem, secundum quam actiones suas

semper accomodavit et quae constans eius conscientiae rectrix efficitur.

Multa pericula tam corporis quam animae sine ulla mentis demissione vicit

et anno 1846, diuturniore morbo decurrente, Christi mysticam praesentiam

percepit, qui, apparens, cum ea loquebatur, eam consolabatur et Divino

Spiritu implebat. Haec mystica phaenomena relata sunt a sacerdote, qui ipse

spectator et testis fuit et qui Elisabetham variis examinibus etiam a Sancta

Sede postulatis supposuit semperque inveniens in ea animum singularibus

virtutibus praeditum et a vulgi clamore semper remotum.

Famula Dei consecratae vitae desiderium clare percipiebat et ingrediendi

in congregationem monialium Divinae Providentiae iuxta pagum v. d.

Ribeauville, quamquam Episcopus, ut amplius expectaretur, illi suadebat.

Ille tamen mense Septembre anno 1848, Elisabeth anxietatem, quae in ea

ipsa augebatur, penitus perspexit et comprehendit, scilicet hominum dolores

mitigare, qui autem potissimum impediunt ne multi amorem hominibus li-

bere a Deo oblatum intelligerent; sicut et ipsa sua aegretudine longe experi-

mentavit. Ad hunc finem adsequendum, divino afflatu, novam congregatio-

nem fundare statuit. Immo etiam si valde aegrota erat statim sana evasit et

principium operis dedit, ad quam indefessa incumbuit. Talis origo Congrega-

tionis Sancti Servatoris Monialium sub patrocinium Sancti Alfonsi Maria a

Ligorio fuit, et quidem Elisabeth in honorem ipsius Sancti nomen sororis

Alfonsae Mariae suscepit; die 2 mensis Ianuarii anno 1850 iuxta pagum

Niederbronn vota religiosa professa est. Mater Alfonsa Maria prima antistita

nominata est, Congregationem gerens annos duodeviginti, infundens in mu-

lieres ex diversis nationibus congregatas suum ardens desiderium omnibus

hominibus Christi amorem pervulgandi.

Sodalicium sapienter et prudenter rexit, firma fundamenta tam suae ope-

rae quam monialium religiosae institutioni posuit, excitans in eas sedulitatem

erga pauperes, pueros et derelictos. Flamma caritatis suae splendide fulsit, in

tempore contagionis cholerae anno 1854, inter tempora bellica annis 1854 ac

1866 denique contagionis cholerae et thyphi anno 1855. Fortitudine filias

suas in aegrotos deditas Serva Dei exhortabatur et sua vita testimonium

perhibebat totius suae existentiae, scilicet « omnia a Deo, per Deum et ad

Deum ».