157. De s. Augustino Cantuariensi.

1, Christo regi laudes canamus
voce dulcisona.

2 a. Magni sub honore
Augustini praeconia

2 b. Consonet haec turma
hodie dando rhythmica.

3 a. Quem nobis praeclara
Romana
destinavit ecclesia,

3 b. Quos iugo daemonis
obstrictos
tenebat idolatria.

4 a. Hic athleta praeclarus
a Grregoriana
prosapia

4 b. Nobiliter editus
in Dei vacabat
obsequia.

5 a. Ergo praeditus larga
Domini gratia
Igne accensus
atque pneumatis,
intrepidus
divini dogmatis
semina

5 b. Diva barbaris voce
regibus fulminat,
Docens ligneos
deos abici,
quos manibus
dolosus artifex
finxerat,

6 a. Et Deum verum colere,
a principio
qui vivit perpetim
dominans.

6 b. Et ecce, Dei gratia
plebis feritas
cedit prona Deo
credula.

7 a. O magna Dei pietas,
quam praeclara !
O caelica
virtus vera,
Quae zabuli iura
contriverat
ludicra !

7 b. Te ergo, Christe, petimus,
nos exaudi
Tu(os) famulos,
quos creasti,
Ut hodie nostra
suscipias
cantica.

8 a. Excelsa te voce,
patrone Augustine,
precamur,
ut nobis faveas,

8 b. Ne hostis antiquus
invadat ovilia
tibi a
Domino credita,

9 a. Sed tua per merita
adnue maxima,

9 b. Ut nostrae miseriae
parcat,

10. Indulgentiam

praestet superna gratia.