229. De sancto Henrico.

1. Laus tibi, Deus,
Per quem fit reus
Liberatus
Et glorificatus.

2 a. Qui mundo non ''mundo
''Tribuisti radiosam

2 b. Stellam bellam, novam
Exoriri gaudiosam.

3 a. Pium Henricum
Amicum

Omnipotentiae,

3 b. Castum, prudentem,
Ferventem

Zelo clementiae;

4 a. Orbis monarcham,
Virtutum arcbam,
Pacem ac bonitatem
Propagantem ;

4b. Corde virilem,
Christo servilem

Fastu carentem, iuste
Principantem.

5 a. Fidelis servitus et rectus,
Quem princeps regum terrae
Praefecit,

5 b. Utpostbaecpraesitrexperfectus
In omnibus, qui nunquam
Defecit.

6 a. Fretus angelico
Subsidio
Triumque sanctorum

Praesidio
Confundit,
Contundit

Victor barbaricam
Ferocitatem.

6 b. Fortis in hostes ut
Maccabaeus,
Zelo fervens velut

Elisaeus,
Confregit,
Abegit

Colubri tortuosi
Potestatem.

7a. Bohemos, Burgundos
Gladio domat

Hic princeps victoriosus,

7 b. Hungaros et Slavos
Christo lucratur,
Apostolus gloriosus.

8 a. Maleficorum

Est malleator
Pacemque

Turbantium martellus,

8 b. Clemens bonorum
Remunerator,
Quem caelura

Laudat et colit tellus.

9 a. Innumeras domus Dei
Fundat, dotat, ditat,
Instaurat.

9 b. Sic Christus fit heres ei,
Per quem disperdita
Restaurat.

10 a. Pudicum coniugium
Sine contagio

Fide, sacramento ratum,
Prole Christo consummatum,

10 b. Velabant conubium
Corde virgineo ;

Virgo virginem in morte
Reddit ductum Christi sorte.

11a. Distorta planat,
Mala refellit
Patronus,
Quem stellatus
Ambit thronus.

11b. Hic morbos sanat,
Daemones pellit:
Allexit

Christum, qui hunc
Oaelis (in)vexit.

12. Rex regum, huios nos prece
A nece

Reproborum defende,
Qui cuncta scis et vis,
Sed tantum bona vis.