191. De s. Edmundo Rege.

1. Dulci symphonia

2 a. Omnis fidelium
ecclesia

2 b. Christum collaudet
hac die clara ;

3 a. In qua, despecta
et calcata
vitae labentis gloria,

3 b. Ad permansura
sublevavit
regem Edmundum gaudia.

4 a. Hic namque magnifica
natus ex prosapia

4 b. Magnifice superna
plenus vixit gratia;

5 a. Iuste, mansuete ab ipsa
vivens infantia,
Christo devotus adhaerebat
per omnia:

5 b. Praepotens in mundo, mundana
sprevit, atque sola
Fide ditatus, ambiebat
caelestia ;

6 a. Qua et debellata
perfidorum insania,

6 b. Felix triumphavit

hodie vectus ad astra.

7 a. Hostis instat,
ut consumat ;

7 b. Iesus obstat
et expugnat;

8 a. Hostis prosternit,
nec tamen superat;

8 b. Martyr occumbit,
et tamen triumphat.

9 a. O singularem

Christi potentiam !

O divinae pietatis

praedicandam

gratiam,

Cui morientes vivunt

atque [despecti]

famulantes regnant.

9b. O quam praeclara
viri victoria I
O virtutis gloriosae
gloriosa
praemia!

En, beate semper vivit
atque vitae dat
certa indicia.

10 a. Caput abscissum
edit loquelas,
fit vox virtute
non natura.

10 b. Sistit latrones,

huic tollit lumina,
illi concedit
amissa.

11. Vir felix Edmunde,
fac nos prece benigna
frui vita aeterna.