194. De s. Edmundo Rege.

1 a. Stupet caro, stupet mundus,
Stupet spiritus immundus,
Quostres hostes rexEdmundus
Uno marte domuit.

1b. Rex et miles, rex Anglorum,
Miles regis angelorum,
Sanctus, immo flos sanctorum,
Sanctitate floruit:

2 a. Signum factus ad sagittam
Necem subit inauditam,
Sed pro nece sumit vitam,
Pro dolore gaudium.

2b. Signa fulgent novitatum,
Caput fatur amputatum,
Cui dat lupus pastoratum,
Praedo patrocinium.

3 a. Corpus ubi sepelitur,
Nec cicatrix reperitur,
Neque vermis demolitur,
Est enim virgineum.

3 b. Sana prorsus et serena

Gaudent membra, rubet gena,
Collum tamen ambit vena
Quasi filum aureum.

4 a. Fures nectit, regem necat,
Diocesianum caecat,
Pia recrescentes secat
Eius ungues vetula.

4 b. Aer Angelwini votis

Pontem supplet, arcum rotis,
Clausa domus sacerdotis
Praebet igni pabula.

5 a. In ingressu civitatis
Declaratur martyr satis,
Opem enim fert gravatis
Quacumque molestia,

5 b. Cuius opem consecutis

Claudis; caecis, surdis, mutis,
Per eundem nos salutis
Assequamur praemia.