201. De s. Ethelberto r. m.

la. Laudes Deo decantemus,
Et in eo exsultemus
Qui sanctos glorificat,

1b. Cuius nutu Ethelbertus
Iam in caelo regnat certus,
Et Deum magnificat.

2 a. Sceptri florens maiestate,
Sacra morum honestate,
Ethelberte, micuisti
Dum hic regnum tenuisti;

2 b. Regni culmen quamvis nactus,
Nulla carnis labe .tactus,
Caelebs semper exstitisti
Quia Deum dilexisti.

3 a. Instar solis illuxisti
In hac vita, dum fuisti
Finibus Britanniae;

3 b. Ornans Anglos orientis
Ortu, nece occidentis
Et signorum culmine.

4 a. Signa magna plena miro
Et condigna tanto viro
Fiunt tuo funere;

4b. Quae iniuste te necatum
Et indigne tumulatum
Monstrant Dei munere.

5 a. Dum in cruce triumphavit
Auctor vitae, sol negavit
Mundo lumen reddere,

5 b. Sed in tua passione
Mira sub indictione
Nox refulsit iubare,

6 a. Etstuporemmagnumpraestant
Signa magna adhuc restant
Quae per mundi conditorem
Nostri fiunt ad honorem.

6 b. Post mortem apparuisti
Uni viro, et iussisti
Ut indecenter humatum
Corpus tuum sit sublatum.

7 a. Quod cum fuit mox impletum,

Caput vultum monstratlaetum,

Ac si durum nil perpessum

Sed a somno surgat fessum.

7 b. Corpus sacrum cum cruore
Dulci respirat odore,
Quae currui imponuntur
Et a loco deducuntur.

8 a. Dura per viam currus vadit
Nutu Dei caput cadit,
Ad quod cum caecus elisit
Visum cepit quem amisit ;

8 b. Corpus tandem est delatum
In Fernleia famulatum,
Ubi sanctus floret signis
Omnium stupore dignis.

9 a. Quam es potens rex in vita
Ubi vivis, cuius ita
Mors fulget miraculis;

9 b. Multum potes coram Deo,
Ora iugis coram eo
Pro mundi piaculis,