210. De sancto Findano.

1. Laud[ibus summis
dies nunc patris
celebretur
plebe Rhenaug[iae]

2 a. [Summa] laetitia
gaudio speciali,

2 b. Hic fovens membra iam
Findani . , . .

3 a. . . exemplo
Abrahae,
Christe rex, exsule

3b. Istic tuorum
Domine

4 a. [Hic] egregia
satus est stirpe,
Scotia gratuletur
geni[tura]

4b......

tenera aetate
[as]surgit procellosa
tempestate.

5 a. Hinc barbarico
Findani consumitur
pater cum fratre gladio

5 b. Quae residuam
generis exstinguere
simul quaeritant scintillam.

6 a. Fraus enim, antiquo
velamine amoris
amicta, pacifice
cenandum, laetandum
Findanum vocat
ut mortem inferat.

6 b. Nam de convivio
vi rapitur, venditur,
vincitur, abducitur
captivus, solvendus,
navis exponit,
insula suscipit

7 a. Ens in qua per triduum
prece secanda
caelorum pulsat intima.

7 b. Hinc fide superior
Petro marina
peragrat miliaria.

8 a. A Pharaone
sic liberatus
Egypti tenebras
et ornatus

8 b. Spernit, ducatu
primam divino
patriam peregre
quaeritando

9 a. Paschalibus ergo
sacris fidei refertus
epulis,

9b. Perplurima lustrat

loca, sanctorum implorans
numina.

10 a. Quem verum Israelitam
vitae per merita
tandem somno dudum visam
ducis, Christe, Rhenaugiam.

10 b. Hic commutans ut tiro
ritu monastico
vestes, per virtutis vitam
gradus scandit theoricam.

11a. Sed domum super petram
ventus afflans istam
non subvertit concussam,

11b. Namque virtutum plura
signa post peracta
solitarius fit athleta.

12. Sic nos Egypto vocatos,
rex Christe,
et in laude rite
sedulos
sanctorum fac consocios.