222. De s. Gulielmo Eboracensi.

1 a. Coetus noster iucundetur,
Dies laeta, societur
Caelesti laetitiae,

1b. Quo mundanam liquit molam,
Verae vitae sumens stolam
Praesul, fons iustitiae.

2 a. Exsultat Sion senatus
Quod Willelmus laureatus
Caeli scandit solium,

2 b. Quod certamen consummavit
Et post cursum praemiavit
Sanctitatis bravium.

3 a. Nam mens Deo viva
Sed carni conviva
Bina vixit vita,

3 b. Dum contemplativa
Vernat et activa
Vir Israelita.

4 a. Martham caulis gregis
Verbis summi regis
Se fecit Mariam,

4 b. Firmus in utraque
Firmans circumquaque
Caelo sibi viam.

5 a. Strinxit fluentia
Carnis consilia
Virtutum nexibus,

5 b. Nec avaritia
Clausit convivia
Laxis in civibus.

6 a. Nam caro nobilis
Fit cito nubilis
Ad morum copulam,

6 b. Desudans demere
Vivente tenere
Contractam maculam.

7 a. Caeco fit oculus,
Fit claudo baculus,
Et mutis loquela,

7 b. Morte non obstante
Post mortem ut ante
Fit aegris medela.

8 a. Hunc Deus adeo
Viventem oleo
Largiter perfudit,

8 b. Quod iam in mortuo
Cursu mirifluo
Olei fons ludit.

9 a. Tali cum athleta
Dies fit haec laeta
Laudeque repleta
Piisque precibus,

9 b. Ut in vitae meta
Nostra sit dieta
Per caeli secreta
Cum suis civibus.