224. De s. Gulielmo Eboracensi.

1 a. Regi Christo

Adplaudat ecclesia,

1b. Die isto

Nova dans praeconia,

2 a. Cuius fonte pietatis
Novus nobis sanitatis
Emanavit rivulus,

2 b. Et stellata sede cuius
In tenebras vallis huius
Novum effulsit sidus.

3 a. Haec est dies quam illustrat
Lux novi huius sideris,

3 b. Et quam rivus laetificat
Caelestis huius nectaris.

4 a. Assis pius, pater sancte,
Diem istum, O Willelme,
Celebrantibus.

4b. Tu es namque rivus iste,
Tu es sidus hac in valle
Fulgens caelitus.

5 a. Tu in terris praesulatus
Mitis gregi pastor datus
Conscendisti fastigia,

5 b. Sed livore persequente
Et iniuste praevalente,
Tandem subis exsilia.

6 a. Ibi mente, verbis, actu

In virum mutatus alium,

6b. Primas flendo delicias

Tibi geminas supplicium.

7 a. Placatur tandem superna

Pietas longis viri fletibus,

7 b. Eundem plena remittens

Suis in potestate ovibus.

8 a. Sed in brevi consummato

Labore tollitur de medio,

8 b. Quod livoris tabem nescit
Caelestitriumphans palatio.

9 a. Verba mutis, caecis visus,
Separantur divinitus
Eius opem poscentibus;

9 b. Surdis, claudis et leprosis
Salus datur, et gibbosis
Turbis Deum laudantibus.

10 a. Effugantur daemonia
Sanantur paralytici,

10 b. Moribundis vita redit

Curantur et hydropici,

11a. Gaudet haemoroissa

Restricto fluxu sanguinis,

11b. Gaudet et calculosus,

Morbo cessante lapidis.

12 a. Panem sapit sub palato
Sacrae tumbae ex caemento
Ad salutem
Sumpta particula,

12 b. Facto voto, nautae gratum
Salvis rebus tenent portum,
Aquis plena
Vecti navicula.

13. Ad salutis et nos verae
Portum, tanti patris prece
Christi ducat clementia.