270. De sancto Laudo.

1. Alma cohors una
Laudum collaudet
fulgentem sicut luna.

2 a. Hic ab infantia
gratia

Dei plenus fuit et
sapientia,

2 b. Spreta lascivia,
vitia

cuncta fugiens, fecit
mirabilia.

3 a. Hic post sanctum possessorem
Constantiensem pastorem
revelatione
divina
duodennis
pontifex fuit.

3 b. Imitatas salvatorem

puerum factum doctorem,

admiratione

magna dum

templo scribas

legis docuit.

4 a. Hunc Gildardus consecravit
Rothomagensis praesul,
hunc angelo monente,

4b. Quem Francorum confirmavit
rex Childebertus, illum
cuncta plebe poscente.

5 a. Sacerdotio
fungens pusio,
Deliciis
atque divitiis
mundi propter amorem
Dei caruit.

5 b. Sine taedio
in cilicio,
Ieiuniis,
et abstinentiis,
tectus cinere, carnem
suam domuit.

6 a. O sancte Laude,

gemma praesulum,
Daemonis fraude
serva populum,
Ut tuis sanctis precibus
nos mundet cunctis
Christus a criminibus.

6 b. O digne Laude,

cleri speculum,
In caelis gaude,

sanans oculum
Feminae caecae, manibus
tuis adiunctis

orbatae luminibus.

7 a. Tu latentis in arbore

daemonis fraudem
Vicisti fracto robore

ad Dei laudem,
Volentis tuos

famulos sternere
Tecum sub ramis

paratos discumbere.

7 b. Membra paraliticorum

consolidasti,
Bases confirmans claudorum,

cunctas sanasti
Aegritudines ;

tua sollemnia
Nos recolentes

adiuva clementia,

8. Impetrando gaudia
canentium alleluia.