275. De sancta Lucia.

1 a. Sponsus furit, dum advertit,
Quod Lucia aes convertit
In fomentum pauperum,

1b. Et Paschasius inmitis
Persuasit finem litis
Zelo motus scelerum.

2 a. Virgo clara cum apparet,
Stupens iudex sensu caret
In eius prudentia.

2 b. Cassa sunt machinamenta,
Reprobantur argumenta
Flumen concludentia.

3 a. Hinc tyrannus irritatur
Et puellae comminatur
Necem et supplicia,

3 b. Et quod sic audacter fatur,
Ipsam falso criminatur
[De] carnis spurcitia.

4 a. Assunt mox lenocinantes,
Ut invitent peculantes
Ad decorem virginis.

4 b. Luciam sed non corrumpit,
Nec abducit, nec disrumpit
Nebula caliginis.

5 a. Neque boves, neque viri
Pestilentes atque diri
Queunt ipsam trahere.

5 b. Spiritus cui est innixa
Est virtute circumfixa
Prae amoris pondere.

6 a. Stultus magnam phantasiam
Experitur in Luciam
Quam perfundit lotio,

6 b. Nullo sed experimento
Nec vanissimo figmento
Sui fit commotio.

7 a. Porro flammis mancipatur,

Et inlaesa conservatur

Divina clementia,

7 b. Ut fideles roborentur
Et gentiles confundentur
In sua dementia.

8 a. Demum totiens concussa,
Orat, gladio percussa,
Manens nempe inconcussa
Omnibus sceleribus.

8 b. Mortem et deiectionem
Praedicens principibus,
Piae pacis unionem
Reddidit fidelibus.

9 a. En iudicium horrendum!
Cernit capite plectendum
Deduci Paschasium

9 b. Nam non cernit [Sicul] orum
Quod sic regio ipsorum
Per hunc passa spolium,

10 a. Sic devictis tot tormentis,
Praemunita sacramentis
Lux luci coniungeris.

10 b. Illuc ergo prece pia
Nos conducas, o Lucia,
Ubi Christo frueris,

11. Virgo digna.