289. De sancto Martino.

la. Promere chorda
iam conetur intima

1b. Carmine signa
Martini multiflua,

2 a. Gestavit qui bellica
meriti

tela mole praedita.
Christi dextera
collata munifica,

2 b. Per quae vincens agmina
virtutum
studio tartarica
caeli splendida
conscenderet gaudia.

3 a. Satus nam praefulgida
locuplete satis prosapia,

3 b. Mandata legens sacra,

mundana deseruit prospera.

4 a. Baptismi sacramenta
necdum percipiens solita,

4 b. Texit egeni nuda

corde Christi gerens monita.

5 a. Sed de supera
certus laurea,
quod duraret,
fatur illi verba
strato quiescenti talia:

5 b. "Martinus fida
gerens pectora,
pollens vita,
mihi contulit ista
adhuc catechuminus tegmina."

6 a. Trina defunctorum post busta
restauraverat vitae corpora,

6 b. Ipseque, peracta post mira,
corporea liquit ergastula.

7 a. Tonante protinus
nam vulgo
tali praeconio,
lamentans monachica

7 b. Atque virginea
caterva

voce proruperat
lacrimosa talia:

8 a. "O pastor, hanc catervam
cui committis nunc exiguam,
caeli scandens patriam?

8 b. Invadent enim illam

rapacum luporum mordentia
plurimorum agmina."

9 a. Inter talia

sed sanctas verba

caeli conscendit alta

fulgida

comptus victoria;

9 b. Hicque modica
contentus vita
Abrahae patriarchae
mansitat
sinu per saecula.

10. Et nos, Martine
fac prece benigna
frui palma.