328. De Richardo de Hampole, eremita.

1 a. Laudis odas decantemus,
Toto corde iubilemus,
Festum est laetitiae;

1 b. Pauper olim eremita

Nunc praedives est in vita
Et in statu gloriae.

2 a. Vitam illam hic mercatus,
Carnis tulit cruciatus,
Datus paenitentiae,

2 b. Mundi pompas abhorrebat,
Cuncta vana contemnebat
Dono sapientiae.

3 a. Ardens intus caritate,
Foris fulsit pietate,

Docens morum regulam,

3 b. Amor thema fit doctrinae,
Et caelestis disciplinae,
Cor vertens in faculam.

4a. Fons dulcoris, pyr fervoris,
Vox canoris, vis amoris
Sanctum istum efferunt,

4 b. Miris vita praesignita,
Mens mellita, mors munita
Caelum ei conferunt.

5 a. Adsupernaconscenditcaelitus,
Ubi fixus eius intuitus,
Mira vidit, gaudebat spiritus,
Fiebat hilaritas.

5 b. Dulces vocesadaures intonant,
Miri meli hymnorum resonant,
Melis cantus Richardi consonant,
O sancta suavitas !

6 a. His intentus exsultans iubilat,
Amoena lux in mente rutilat,
Sacros flatus Deus insibilat,
Dans instinctus optimos.

6 b. Studet, legit, scribit et supplicat,
Deo totum se factis dedicat,
Mundi dolos et carnis abdicat
Ut hostes nequissimos.

7 a. Plangit huius vitae moram,
Citam petit mortis horam,
Vocem oris dat sonoram
"Deus lucem da decoram
Qua te clare videam;

7 b. Summa merces te videre,
Tibi semper inhaerere,
Tu es dulcor vitae verae,
Fons felicitatis merae,
Fac ut tibi placeam."

8 a. Meditando raptus abstrahitur,
Mente metas carnis egreditur,
Ut Helias in sursum vehitur
Curru amoris igneo,

8 b. Rotae currus suut evangelia,
Venter currus vitae munditia,
Currum trahunt Christi consilia
Motu multum idoneo.

9 a. Pellit nocens detrimentum,

Praestat potens iuvamentum

Fractis reddens firmamentum;

Hinc est patens argumentum

Quod caelum haereditat,

9 b. Sanat morbos, favet moestis,
Et succurrit in molestis,
Signa supplent vicem testis,
Cedit ei mortis pestis,
Defunctos resuscitat.

10 a. Potens pater, nos attende,
Nos accende, nos defende,
Ad nos manum tu extende,
Bona nobis tu impende
Sanctis tuis precibus,

10 b. Fac nos Deo servitores,
Da dulcores, auge mores,
Et post nostros hic labores
Pande nobis poli fores,
Iungens caeli civibus.