333. De ss. Simone et luda.

la. Hac in die

Laetetur chorus fidelis,
Alleluia,

1b. Qua cum Iuda

Fit Simon adiunctus caelis,
Res miranda.

2 a. Simon fidem docuit,

Quae per orbem splenduit
Quasi stella.

2 b. Iudas hanc asseiait
Et per ipsum patuit
Semper clara.

3 a. Arphaxat et Zaroes
Suas monstrant haereses
Pari forma.

3 b. Nostra nec credulitas
Horum per versutias
Fit corrupta.

4 a. Zerses rex convertitur,
Illi dum discernitur
Fides nostra,

4b. Ad baptismum curritur,
Populus abluitur
Fide sumpta.

5 a. Licet magis patuit,
Quod fides praevaluit,
Nunquam tamen defuit
His mens caeca.

5 b. Furor illos incitat,
Ac uterque cursitat,
Incredulis recitat
Haec praedicta,

6 a. Dicens: tu propera,
Ut non lex altera
Iam te pervertat,
Gens misera.

6 b. Nova fert littera,
Qui regit aethera,
Quod hunc genuit
Puerpera.

2 a. Hae sunt illae filiae,
Caeli, mundi dominae,
Quae Christi vestigia
Secutae sunt dulcia.

2b. O beati oculi,

Qui dominas sacculi
Dignitate fulgentes
Vident caelo manentes !

3 a. O quam digna
Et benigna
Exstat mater
Cum filiabus
In caelica curia,

3 b. Quarum proles
Leti moles
Frangit mire
Nec perire

Permittit dilectores.

4 a. Quarum una genetrix
Mater Dei nuncupatur,
Stella maris appellatur
Operum per merita.

4b. O vos materterae Dei,
Per vestram nutricem rei
Veniam nunc consequantur,
Post quam summa gaudia.

5. O fons summae pietatis,
Sic purgatos a peccatis
Nos in regno claritatis

Ducat donans praemia.

Amen dicant omnia.