353. De s. Thoma Cantuariensi.

1 a. Sponsa virum lugeo
Planctu sub funereo,

Lugeo
Raptum mater filium,
Saucia remedium,
Stupida consilium.

1b. Res est casus unici,
Regis scelus Anglici ;

Impius
Patrem mactat filius,
Nec damnavit saevius
Christum Dei Pontius.

2 a. De profundis clamito,
Nec solito
Ductu se vox exserit,
Vox deserit
Dolorem.

2b. Fontem fundo lacrimis,
Iam intimis
[Fletibus] cor scaturit
Et parturit
Maerorem.

3 a. Regni furor Siculi
Mitius exasperat,
Nec post foedus osculi
Quicquam saevum imperat.

3 b. Cavit Iudas osculans
Patris vitae sospiti,
Aegre pacem simulans
Diomedes hospiti.

4 a. Prodiit iniquitas
Ex adipe,
Cum nefanda trinitas

A principe
Faex exivit procerum
[Opus] iurans scelerum,
Ut Herodes gaudeat,
Lux et gemma pereat
Sacerdotum.

4b. Non loci religio,
Non ordinis
Mora vel dilatio
Fit criminis ;
Morti se pro patria
Vivens offert hostia;
Sanguis sacer funditur,
Caput ense petitur
Tam devotum.

5 a. Faex humani generis
Et vitium,
Cuius vita posteris

Opprobrium,
Fusum bibe sanguinem,
In hominem
Bacchare!

5 b. Vivit tamen spiritus
[Te laetior],
Vivit martyr inclitus

Te fortior;
Sponsi, Cantuaria,
De gloria
Laetare !

6 a. Sol extinctus Angliam
Suo privat lumine,

6 b. Sed Deus ecclesiam

Novo lustrat numine;

7 a. Cuius vita nomini
Christi gloriosa,

7 b. In conspectu Domini
Mors [est] pretiosa.