362. De sancto Vito.

1. Laus Deo Patri
et filio Iesu Christo,
spirituique sancto,

2 a. Cuius dono Vitus
sanctus puer emicuit,

2 b.......

3 a. Genere claro
Romano
militiae natus,

3 b. Qui dum septennis
fuisset
et Christum coleret,

4 a. Mirum dictu, a patre
suo tantillus
multas patitur
iniurias;

4b. Verum a praeside
Valeriano

diversis mancipatur
suppliciis.

5 a. Invitus denique
puer patri redditur,
tam diu mulcendus,

5 b. Quousque cymbalis
virginum tinnulis
flecti possit organicis.

6 a. Qui nec ludorum choris
aut epulis
Animo fractus
cessit idolis,
Sed cultu superni regis
diligens mansit
immobilis.

6 b. Praesidis manum sanat
aridam,

Hilam privatam
visu illuminat,
Laudanda, miranda res est,
omnibus gentibus
stupenda,

7 a. Quod puer septennis

patrem proprium contemnit
et poenas despicit.

7 b. Et bene septennis,
nam septiformis plenus
spiritus gratia.

8 a. O sancte Vite,
aeternae vitae
consortes nos pie
constitue,

8 b. Qui regis natum
sanas vexatum
potenti virtute
verborum.

9 a. Sed e contra

imperator recompensat
malum pro bono;

9 b. Hunc destinat

cruciandum tormento
flammae ardentis,

10 a. Nisi prius consentiret
et tus offeret
idolorum ritu,
iusta morem
legis impiorum.

10b. Hinc ferae proponitur
Vitus devorandus,
sed leo, ut ovis
mitis, pedes
infantis delinivit.

11 a. Tandem mandatum
tale est datum,
ut puer in cathasta
torqueretur

11b. Tam diu, donec
viscera videns
. . sic caelum pius
migravit.

12. Sit Deo

factori nostro
potestas, victoria,
honor, laus et gloria
in saeculorum saecula.