Congregatio de Causis Sanctorum 143

extremo testimonium sui discrimine sanguinem, quem dominico adiunxit

calici, effudit. Magna fervido caritatis spiritui conserta patientia atque im-

pensa praesertim iugisque voluntatis Dei exquisitio e vita Servi Dei constan-

ter procurrerunt, in supremum eius martyrium tamquam signum summae

suipsius Christo crucifixo oblationis confluentes.

Servus Dei die 19 mensis Octobris anno 1900 Herbipoli e familia christiana

traditione funditus informata natus est. Iam inde a pueritia pietate ac diligen-

tia emicuit et, scholis primariis frequentatis adeptoque diplomate maturitatis,

superiora philosophiae ac theologiae studia apud Universitatem loci iniit.

Die 11 mensis Ianuarii anno 1920, professionem uti Tertiarius Carmelita

emisit, nomen sumens Fratris Aloisii a Sanctissimo Sacramento. Eodem an-

no, in Seminarium dioecesanum receptus est et, post lauream in theologia,

dispensatione a praematura aetate habita, est die 13 mensis Aprilis anno 1924

presbyteratu auctus. Decem fere annos ministerio cappellani variis in com-

munitatibus functus est, donec, parochus in vico Suarza Superiore nomina-

tus, officium hoc usque ad aerumnas custodiae exercuit.

Illo tempore, licet verecundae et tacitae esset indolis, dominus Georgius

ob benignam eius humanitatem morum, ob firmitatem fidei et fervorem

pietatis christifidelium omnium gavisus est aestimatione; alacriter autem

ab asseclis Partis Nationalis Socialistae adversabatur, qui eius obstare

ministerio omnimodo conati sunt. Nam, firmum in pastorali actuositate

testimonium Evangelii perhibuit, tenaciter ac temperanter munus suum

adimplens, nulla interposita imprudentia vel temeraria sollicitudine vel

praecipua incontinentia. Quae vero agendi ratio ei remota extremi sacrificii

praeparatio fuit, quod pro amore Christi passus est. Boni forma haec pastoris,

qui vocationem ad sanctitatem in cotidiano ordinariorum munerum cuiusque

presbyteri exercitio vivere valuit, probationis tempore persecutorum odium

fidei audaciter, constanter ac fortiter obiit. Patuit vero quoddam eius diffi-

dentiae frigus erga nazistarum regimen, quod primum Servum Dei toleravit,

paulo post enimvero facultate religionis in schola docendae orbavit, latenter

dein incommoda et molestias contra eum perpellens.

Quorum persecutionis actuum deportatio culmen fuit: nam, die 31 mensis

Octobris anno 1942, inanibus simulatisque causis praetentis, Servus Dei ap-

prehensus est et in carcerem Herbipolitanum coniectus; dein, nullo elato

iudicio, Officium pro Publica Securitate Tertii Imperii in campo detentionis

Dachoviae eum relegari disposuit, quo die 11 insequentis mensis Decembris

pervenit. Hac in tristi tempestate persecutionem - sicut exhibuit - usque