1312 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

capite damnare volebant, producto silentio respondet Iesus, quod vocem

Dei e conscientiis sive mulieris sive accusatorum studet emergendam. Qui

lapides demittentes e manibus unus post unum exeunt (cfr Io 8, 9). Et

post silentium illud, dicit Iesus: « Mulier, ubi sunt? Nemo te condemnavit?

[…] Nec ego te condemno; vade et amplius iam noli peccare » ( Io 8, 10-11).

Hac via eam adiuvat, ut spei plena futurum conspiciat atque adsit vitae

suae denuo conciendae; posthac, si vult, « ambulare in dilectione » (cfr Eph

5, 2) poterit. Cum semel quis misericordia induatur, etiam si peccati causa

condicio supersit infirmitatis, huic tamen imminet caritas, quae superspicere

sinit ac secus vivere.

2. Iesus alioquin haec clare praeceperat, cum rogavit illum quidam de

pharisaeis ut manducaret cum illo, et mulier accedit quam omnes cognos-

cebant in civitate peccatricem (cfr Lc 7, 36-50). Quae pedes Iesu unguento

unxerat, flens lacrimis rigaverat et capillis capitis sui terserat (cfr vv. 37-38).

Et conturbato pharisaeo Iesus inquit: « Remissa sunt peccata eius multa,

quoniam dilexit multum; cui autem minus dimittitur, minus diligit » (v. 47).

Venia signum est manifestissimum caritatis Patris, quam Iesus in omni

vita sua voluit revelare. Nulla est in Evangelio plagula, quae ab hoc munere

eripi possit caritatis adusque veniam pervenientis. Etiam in ultimo huius

vitae spatio, dum cruci affigitur, Iesus verba dicit remissionis: « Pater, di-

mitte illis, non enim sciunt quid faciunt » ( Lc 23, 34).

Nihil eorum, quae paenitens peccator divinae proponit misericordiae,

eiusdem veniae amplexu privari potest. Proinde, nemini nostrum licet con-

dicionibus misericordiam moderari, quae semper est actus gratuitus Patris

caelestis, absoluta et immerita caritas. Periclitari igitur non possumus ple-

nae libertati resistere caritatis, qua Deus uniuscuiusque vitam ingreditur.

Misericordia est actio haec certa caritatis, quae ignoscendo vitam con-

vertit et immutat. Hac via mysterium divinum revelatur. Deus misericors

est (cfr Ex 34, 6), in aeternum misericordia eius (cfr Ps 136), a progenie

in progeniem quemque Ei confidentem amplectitur ac transformat, eique

vitam suam offerens.

3. Quanta laetitia accensum est cor harum duarum mulierum, adulterae

scilicet et peccatricis! Venia effecit, ut tandem aliquando sese liberas perci-

perent et perquam felices. Lacrimae ignominiae et doloris commutatae sunt

in risum illius, quae comperit se amari. Misericordia laetitiam suscitat, quia