Acta Francisci Pp. 1315

voluisti similitudine conversari ».5 Prex eucharistica IV insuper hymnus vere

est divinae misericordiae dicatus: « Omnibus enim misericorditer subvenisti,

ut te quaerentes invenirent ». Illud « Omnium nostrum, quaesumus, miserere »6

supplex est postulatio, qua sacerdos in prece eucharistica utitur ad aeter-

nae vitae consortium exposcendum. Post Orationem Dominicam sacerdos,

eiusdem evolvens petitionem, pacem et liberationem a peccato expetit « ope

misericordiae tuae » adiuvante. Et ante signum pacis, quo fideles communio-

nem mutuamque caritatem pro ratione impetratae remissionis peccatorum

sibi exprimunt, rursum exorat: « Ne respicias peccata nostra, sed fidem

Ecclesiae tuae ».7 Per haec verba, humiliter fidenterque deprecamur unitatis

et pacis pro sancta Matre Ecclesia dona. Divinae misericordiae celebratio

ad summum fastigium pervenit in sacrificio eucharistico, quod memoriale

est Christi mysterii paschalis, ex quo singulis hominibus historiaeque et

universo mundo profluit fons salutis. Omne minimum eucharisticae cele-

brationis tempus denique ad Dei refert misericordiam.

In universa vita sacramentali misericordiae nobis ministratur copia. Haud

parum quidem est quod Ecclesia in formulis utriusque sacramenti "sanatio-

nis", Reconciliationis videlicet et Unctionis infirmorum, misericordiam aper-

tius revocare voluit. Formula absolutionis dicit: « Deus, Pater misericordia-

rum, qui per mortem et resurrectionem Filii sui mundum sibi reconciliavit et

Spiritum Sanctum effudit in remissionem peccatorum, per ministerium Eccle-

siae indulgentiam tibi tribuat et pacem »;8 et formula Unctionis infirmorum

affirmat: « Per istam sanctam Unctionem et suam piissimam misericordiam,

adiuvet te Dominus gratia Spiritus Sancti ».9 Proinde, in oratione Ecclesiae

omnino mentio misericordiae a mera invocatione abest et summopere est

ad efficaciam relata, id est quam cum fide invocamus, eadem nobis conce-

ditur, et quam vivam et realem confitemur, revera nos innovat. Hoc fidei

nostrae est summa, a nobis omni genuina natura sua servanda: ante culpam

caritas Dei nobis revelatur, qua Deus mundum humanumque genus creavit.

Caritas actus princeps est, quo Deus enotescit et nobis obviam venit. Cor

igitur servemus fiduciae patens nos a Deo amari. Cuius caritas semper nos

praevenit, comitatur et, contempto peccato nostro, iuxta assidet.

5 Ibid., Praefatio VII de dominicis « per annum » . 6 Ibid., Prex eucharistica II. 7 Ibid., Ritus communionis. 8 Ordo Paenitentiae, n. 46. 9 Ordo Unctionis infirmorum eorumque pastoralis curae, n. 76.