Acta Francisci Pp. 1321

experimur. Verbum quod animum addit, amplexus in quo quis intellegi se

sentit, blanditia qua dilectio percipitur, oratio quae adiuvat ad se fortiorem

reddendum... haec omnia Dei proximitatem ostendunt per consolationem

a fratribus oblatam.

Interdum etiam silentium multum iuvare potest; quoniam saepe non

habentur verba ad respondendum quaestionibus illius qui patitur. Sed ubi

deest verbum, compassio supplere potest ipsius qui adest, assidet, diligit

manumque tendit. Minime silentium actus est deditionis, immo, momentum

est virtutis et amoris. Etiam silentium ad nostrum pertinet consolationis

sermonem, quoniam in opus certum convertitur communicationis et parti-

cipationis aegritudinis fratris.

14. Peculiari hac nostra aetate, qua inter tot discrimina habetur etiam

familiae periculum, magni est ponderis nostras familias verbo fortis conso-

lationis attingere. Matrimonii donum est magna vocatio cui, Christi suffra-

gante gratia, amore magnanimo, fideli et patienti est simul respondendum.

Familiae pulchritudo stabilis permanet, non obstantibus tot tenebris aliisque

optionibus: « Amoris laetitia quae in familiis viget laetitia est quoque Ec-

clesiae ».16 Iter vitae quod efficit ut vir et femina conveniant, vicissim se

ament et coram Deo sibi spondeant fidelitatem in omne tempus, saepe

evertitur aegritudine, proditione et solitudine. Gaudium ob filiorum donum

non caret parentum sollicitudinibus, quae respiciunt eorum progressum et

institutionem, aeque ac futurum aevum dignum quod acriter transigatur.

Sacramenti Matrimonii gratia non tantum fortificat familiam ut locus

sit privilegio munitus ad vivendam misericordiam, sed christianam com-

munitatem cunctamque pastoralem curam implicat, ut familiae magnum

momentum proponendum extollat. Utcumque etiam post Annum Iubilarem

cernere oportet implicatas condiciones familiae hoc tempore. Misericordiae

experientia aptos nos efficit ut omnes humanas difficultates conspiciamus

imitando Dei caritatem, qui accipere et comitari non defatigatur.17

Oblivisci haud possumus unumquemque secum ferre divitias pondusque

suae historiae, quae eum ab omni alia persona distinguit. Vita nostra, suis

cum gaudiis et doloribus, unum et haud iterabile est quiddam quod Deo

misericordi inspectante decurrit. Hoc postulat, praesertim a sacerdote, at-

16 Adh. Ap. postsynodalis Amoris laetitia, 1. 17 Cfr ibid., 291-300.