1326 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Etenim misericordiae opera totam personae vitam attingunt. Hac de

causa evertere revera cultum possumus, a simplicibus gestibus sumpto initio,

qui ad corpus ac spiritum perveniunt, id est ad personarum vitam. Officium

est quod christiana communitas pro suo indicare potest, conscia prorsus

Domini Verbo se vocari, ut neglegentia et individualismo se exuat, in quibus

allecti includimur ad vitam agendam commodam et difficultatum expertem.

« Pauperes enim semper habetis vobiscum » ( Io 12, 8), suis discipulis dicit

Iesus. Non sunt excusationes quae neglegentiam comprobent, cum novimus

Eum unicuique eorum se aequavisse.

Misericordiae cultus efformatur dum assidue oratur, Spiritui agenti

obtemperatur, sanctorum vitae communicatur et propius ad pauperes re

acceditur. Presse invitamur ne ambigue intellegamus ubi agere oporteat.

Faciendi temptatio "misericordiae doctrinam" superatur cum haec partici-

pationis communicationisque cotidiana fit vita. Ceterum numquam oblivisci

debemus verba, quibus Paulus apostolus, cum suum occursum narraret cum

Petro Iacobo et Ioanne, post conversionem, praecipuam partem suae mis-

sionis totiusque christianae vitae extollit: « Tantum ut pauperum memores

essemus, quod etiam sollicitus fui hoc ipsum facere » ( Gal 2, 10). Pauperum

memoriam deponere non debemus: haec invitatio plus quam umquam hodie

propter eius evangelicam claritatem teneri debet.

21. Iubilaeum expertum verba in nobis infigat Petri apostoli: « Qui ali-

quando non populus, nunc autem populus Dei; qui non consecuti misericor-

diam, nunc autem misericordiam consecuti » (1 Pe 2, 10). Ne solummodo nobis

quae recepimus studiose servemus; cum fratribus dolentibus ea participemus,

ut misericordiae Patris virtute sustineantur. Pateant nostrae communitates

ad commorantes in nostra regione, ut cunctis Dei blanditia per credentium

testimonium perveniat.

Hoc est misericordiae tempus. Singuli nostri itineris dies Dei praesentia

signantur, qui gressus nostros gratiae vi dirigit, quam Spiritus in corda infun-

dit ad eadem fingenda ut amare valeat. Tempus est misericordiae omnibus et

unicuique, ut nemo cogitare possit a Deo proximo eiusque blanditiae virtute

se longe abesse. Tempus est misericordiae ut debiles inermesque, longinqui

solique reperire possint praesentes fratres ac sorores qui necessitatibus

ipsorum subveniant. Tempus est misericordiae ut pauperes observantem sed

sollicitum in se animadvertant intuitum eorum, qui, neglegentia devicta,