φέρων τὴν ἐν τῶι σκηνώματι γενομένην ἀφθαρσίαν καὶ ἀπάθειαν: - 87 Ἐκ τοῦ αὐτοῦ λόγου Ἠδύνατο μὲν γὰρ-τῆι δυνάμει τοῦ σωτῆρος: - 88 Ἐκ τοῦ αὐτοῦ λόγου Ἔοικεν δὲ ὁ περὶ τῆς ἀναστάσεως-γνώρισμα τὰ ἔργα: - 89 Ἐκ τοῦ αὐτοῦ λόγου ∆ιὰ τοῦτο εἰκότως ἐνεδύσατο-τὸ θνητὸν ἐζωοποίησεν: - 90 Ἐκ τοῦ αὐτοῦ λόγου Πότε δὲ καταγινώσκεσθαι-ἐκ τῶν νεκρῶν: - 91 Τοῦ αὐτοῦ ἁγίου Ἀθανασίου ἐκ τῆς πρὸς Γερμανὸν ἐπιστολῆς, ἧς ἡ ἀρχή· Ἐντυχὼν τοῖς νῦν γραφεῖσιν Πυνθάνεται ἀνθρωπίνως-Μανιχαίου κρατήσηι: - 92 Τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου ἐκ τῆς εἰς τὸν σπόρον ὁμιλίας, ἧς ἡ ἀρχή· Ἐν ἡμέραι σαββάτου συνήχθημεν οὐ νοσοῦντες Ἰουδαισμόν Ἐπετίμων, φησίν, τῶι σωτῆρι λέγοντες-ποίμνιον συνάγουσα: - 93 Τοῦ αὐτοῦ ἐκ τοῦ εἰς τὸ ἆισμα τῶν ἀισμάτων, ἔστιν δὲ ἡ ἀρχὴ αὕτη· Οἱ λόγοι καὶ ἐράσμιοι καὶ εἰς οὐρανοὺς ἀνάγοντεσ Οὗτος ὁ κρεμάμενος-ἆρ' οὖν ἐν τῶι βορρᾶι ἔκειτο τὸ σῶμα τοῦ κυρίου; ναί· γεγόναμεν γὰρ ἐν τῶι τόπωι ἐκείνωι ἐν ὧι ἦν σταυρωθεὶς ὁ κύριος, καὶ ἦν ἐκ βορρᾶ τῆς Ἱερουσαλήμ. διὰ τοῦτο ὁ ∆αυὶδ παρατετηρημένως ἔλεγεν· ὄρη Σιὼν τὰ πλευρὰ τοῦ βορρᾶ, ἡ πόλις τοῦ βασιλέως τοῦ μεγάλου · διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς ὅτε γεγόναμεν ἐν τῶι τόπωι ἐκείνωι ὅπου ἐσταυρώθη ὁ Χριστός, καὶ ἦμεν ἑστῶτες ἐν τῆι ἀνατολῆι καὶ προσευχόμενοι καὶ ἦν βορρινὸς ὁ τόπος ὅπου ἦν σταυρωθεὶς ὁ κύριος· διὰ τοῦτο οὖν οἱ μαθηταὶ ἐν τῶι κελλίωι κρυπτόμενοι λεγέτωσαν· ἐξεγέρθητι, βορρᾶ, καὶ ἔρχου νότε. ἐξε γέρθητι οὖν βορρᾶ , τουτέστιν τὸ ἐν τῶι βορρᾶι κείμενον σῶμα· τὸ δὲ ἔρχου νότε ἔρχου λόγε εἰς τὸν βορρᾶν, τουτέστιν ἐκ τοῦ νότου εἰς τὸ σῶμα. τοῦτο γὰρ καὶ ἐν τοῖς προφήταις γέγραπται ὅτι ὁ θεὸς ἐκ Θαιμὰν ἥξει . τριημέρου δὲ κει μένου τοῦ σώματος ἐν τῶι βορρᾶι, ἔρχεται ὁ σωτὴρ ἐκ τοῦ νότου καὶ λαμβάνει τὸ σῶμα τὸ ἐν τῶι βορρᾶι κείμενον: - 94 Τοῦ αὐτοῦ ἁγίου Ἀθανασίου ἐκ τῆς εἰς τὸ πᾶσα ἀνομία καὶ ἀσέβεια ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις , ἧς ἡ ἀρχή· Περὶ οὗ γράφων ἐδήλωσας εὐαγγελικοῦ ῥητοῦ, συγγίνωσκε, ἀγαπητέ, συνείδησιν ἔχων ἀγαθήν Πάλιν γὰρ ἀσφαλείας ἕνεκεν-ἦν αὐτὰ ποιεῖν: - 95 Ἐκ τοῦ αὐτοῦ λόγου Ἐὰν οὖν θεωρῆτε-εἰς ἀνάστασιν ζωῆς αἰωνίου: - 96 Τοῦ αὐτοῦ ἁγίου Ἀθανασίου ἐκ τοῦ κατὰ Ἀρειανῶν τρίτου λόγου, οὗ ἡ ἀρχή· Ἐγὼ μὲν ὤιμην τοὺς τῆς Ἀρείου μανίας ὑποκριτάσ Ὁ μὲν γὰρ Μωσῆς φύσει ἄνθρωπος ὢν πιστὸς ἐγίνετο-ἐν τῶι κατασκευασθέντι ὑπ' αὐτοῦ: - 97 Ἐκ τοῦ αὐτοῦ λόγου Ἡ σοφία ὠικοδόμησεν ἑαυτῆς οἶκον · δῆλον δέ ἐστιν οἶκον εἶναι τῆς σοφίας τὸ ἡμέτερον σῶμα ὅπερ ἀνέλαβεν ὁ κύριος: - 98 Ἐκ τοῦ αὐτοῦ λόγου Ἐπειδὴ γὰρ ἡ πρώτη-τουτέστιν διὰ τῆς σαρκὸς αὐτοῦ: - 99 Τοῦ αὐτοῦ ἐκ τοῦ κατὰ Ἀρειανῶν ˉδ λόγου, οὗ ἡ ἀρχή· Οἱ Ἀρειομανῖται, ὡς ἔοικεν, κρίναντεσ Σωματικῶς, ὥς φησιν ὁ ἀπόστολος-θεοῦ γὰρ ἦν σῶμα: - 100 Ἐκ τοῦ αὐτοῦ λόγου Ἵνα δὲ καὶ τὸ ἀπαθὲς-καὶ ἀπολλύων αὐτά: - 101 Ἐκ τοῦ αὐτοῦ λόγου Ταῦτα ἀναγκαίως προεξητάσαμεν-ἑαυτοὺς συγκαταριθμεῖν: - 102 Ἐκ τοῦ αὐτοῦ λόγου Καὶ ὥσπερ πτύσαντος αὐτοῦ-λογισώμεθα, ἀλλὰ τῆι ἀνθρωπότητι: - 103 Ἐκ τοῦ αὐτοῦ λόγου Ἀκούοντες δὲ τὸ ἔκλαυσεν καὶ τὰ ὅμοια-καὶ τὸ λέγειν ἵνα τί με ἐγκατέλιπες : -

13