φέρομαι; πῆι μῦθος ἰὼν ἀχάλινος ὁδεύει; ἴσχεο τολμήεσσα μεμυκότι χείλεϊ φωνή, μηδ' ἔτι γυμνώσειας ἃ μὴ θέμις ὄμμασι λεύσσειν. μυστιπόλοι δ' ὑπὸ χερσίν, ὅσοις τόδε θεσμὰ κελεύει, Σιδονίης φοίνικι βεβαμμένον ἄνθεϊ κόχλου φᾶρος ἐφαπλώσαντες ἐρέψατε νῶτα τραπέζης, τέτρασι δ' ἀργυρέηισιν ἐπὶ πλευρῆισι καλύπτρας ὀρθοτενεῖς πετάσαντες ἀπείρονι δείξατε δήμωι χρυσὸν ἅλις καὶ φαιδρὰ σοφῆς δαιδάλματα τέχνης. ὧν μία μὲν ποίκιλλε σέβας Χριστοῖο προσώπου· τοῦτο δὲ καλλιπόνοιο φυτεύσατο χείρεσι τέχνης οὐ γλυφίς, οὐ ῥαφίδων τις ἐλαυνομένης διὰ πέπλων, ἀλλὰ μεταλλάσσουσα πολύχροα νήματα πήνη, νήματα ποικιλόμορφα, τὰ βάρβαρος ἤροσε μύρμηξ. χρυσοφαὲς δ' ἀμάρυγμα βολαῖς ῥοδοπήχεος ἠοῦς ἁπλοῒς ἀντήστραψε θεοκράντων ἐπὶ γυίων, καὶ Τυρίηι πόρφυρε χιτὼν ἁλιανθέϊ κόχλωι, δεξιὸν εὐτύκτοις ὑπὸ νήμασιν ὦμον ἐρέπτων· κεῖθι γὰρ ἀμπεχόνης μὲν ἀπωλίσθησε καλύπτρη, καλὰ δ' ἀνερπύζουσα διὰ πλευρῆς ὑπὲρ ὤμου ἀγκέχυται λαιοῖο· γεγύμνωται δὲ καλύπτρης πῆχυς καὶ θέναρ ἄκρον. ἔοικε δὲ δάκτυλα τείνειν δεξιτερῆς, ἅτε μῦθον ἀειζώοντα πιφαύσκων, λαιῆι βίβλον ἔχων ζαθέων ἐπιίστορα μύθων, βίβλον ἀπαγγέλλουσαν, ὅσα χραισμήτορι βουλῆι αὐτὸς ἄναξ ἐτέλεσσεν ἐπὶ χθονὶ ταρσὸν ἐρείδων. πᾶσα δ' ἀπαστράπτει χρυσέη στολίς· ἐν γὰρ ἐκείνηι τρητὸς λεπταλέος περὶ νήματα χρυσὸς ἑλιχθείς, σχήμασιν ἢ σωλῆνος ὁμοίιος ἤ τινος αὐλοῦ, δέσμιος ἱμερόεντος ἐρείδεται ὑψόθι πέπλου, ὀξυτέραις ῥαφίδεσσι δεθεὶς καὶ νήμασι Σηρῶν. ἱστάμενοι δ' ἑκάτερθε δύω κήρυκε θεοῖο, Παῦλος, ὅλης σοφίης θεοδέγμονος ἔμπλεος ἀνήρ, καὶ σθεναρὸς κληιδοῦχος ἐπουρανίων πυλεώνων, αἰθερίοις δεσμοῖσιν ἐπιχθονίοις τε κελεύων· ὃς μὲν ἐλαφρίζει καθαρῆς ἐγκύμονα ῥήτρης βίβλον, ὁ δὲ σταυροῖο τύπον χρυσέης ἐπὶ ῥάβδου. ἄμφω δὲ στολίδεσσιν ὑπ' ἀργυφέηισι πυκάζει πήνη ποικιλόεργος· ἐπ' ἀμβροσίων δὲ καρήνων νηὸς ἐκολπώθη χρύσεος, τριέλικτον ἐγείρων ἀγλαΐην ἁψῖδος· ἐφεδρήσσει δὲ βεβηκὼς τέτρασι χρυσείοις ἐπὶ κίοσι. χείλεσι δ' ἄκροις χρυσοδέτου πέπλοιο κατέγραφεν ἄσπετα τέχνη ἔργα πολισσούχων ἐριούνια παμβασιλήων· πῆι μὲν νουσαλέων τις ἀκέστορας ὄψεται οἴκους, πῆι δὲ δόμους ἱερούς. ἑτέρωθι δὲ θαύματα λάμπει οὐρανίου Χριστοῖο· χάρις δ' ἐπιλείβεται ἔργοις. ἐν δ' ἑτέροις πέπλοισι συναπτομένους βασιλῆας ἄλλοθι μὲν παλάμαις Μαρίης θεοκύμονος εὕροις, ἄλλοθι δὲ Χριστοῖο θεοῦ χερί· πάντα δὲ πήνης νήμασι χρυσοπόρων τε μίτων ποικίλλεται αἴγληι. Πάντα μὲν ἀγλαΐηι καταειμένα, πάντα νοήσεις ὄμμασι θάμβος ἄγοντα· φαεσφορίην δὲ λιγαίνειν ἑσπερίην οὐ μῦθος ἐπάρκιος. ἦ τάχα φαίης ἐννύχιον Φαέθοντα καταυγάζειν σέβας οἴκου. καὶ γὰρ ἐμῶν πολύμητις ἐπιφροσύνη βασιλήων ἀντιπόροις ἑλίκεσσι πολυγνάμπτοισι δεθείσας πλεκτὰς χαλκελάτους δολιχὰς ἐτανύσσατο σειρὰς λαϊνέης προβλῆτος ἀπ' ἄντυγος, ἧς ἐπὶ νώτωι νηὸς ἀερσικάρηνος ἐρείσατο ταρσὰ καλύπτρης. αἱ δὲ κατειβόμεναι περιμήκεος ἔκποθεν οἴμου ἀθρόαι ἀΐσσουσι κατὰ χθόνα· πρὶν δ' ἀφικέσθαι ἐς πέδον, ὑψικέλευθον ἀνεκρούσαντο πορείην. καὶ χορὸν ἐκτελέουσιν ὁμόγνιον. ἐκ δέ νυ σειρῆς ἀργυρέους στεφανηδὸν ἀπ' ἠέρος ἥψατο δίσκους ἐκκρεμέας περὶ τέλσα μέσου τροχάοντα μελάθρου. οἱ δὲ καθερπύζοντες ἀφ' ὑψιπόροιο κελεύθου ἀνδρομέων κυκληδὸν ὑπερτέλλουσι καρήνων. τοὺς μὲν ἀνὴρ πολύϊδρις ὅλους ἐτόρησε σιδήρωι, ὄφρα κεν ἐξ ὑάλοιο πυρικμήτοιο ταθέντας οὐριάχους δέξαιντο καὶ ἐκκρεμὲς ἀνδράσιν εἴη φέγγεος ἐννυχίοιο δοχήϊον. οὐδ' ἐνὶ δίσκοις μούνοις φέγγος ἔλαμπε φιλέννυχον· ἀλλ' ἐνὶ κύκλωι καὶ μεγάλου σταυροῖο τύπον πολύωπα νοήσεις, γείτονα μὲν δίσκοιο, πολυτρήτοισι δὲ νώτοις ἄγγος ἐλαφρίζοντα σελασφόρον. εὐσελάων δὲ κύκλιος ἐκ φαέων χορὸς ἵσταται. ἦ τάχα φαίης ἐγγύθεν ἀρκτούροιο δρακοντείων τε γενείων οὐρανίου στεφάνοιο λελαμπότα τείρεα λεύσσειν. Οὕτω μὲν κατὰ νηὸν ἑλίσσεται ἑσπερίη φλόξ, φαιδρὸν ἀπαστράπτουσα· μέσωι δ' ἐνὶ μείονι κύκλωι δευτατίου στεφάνοιο σελασφόρον ἄντυγα δήεις. μεσσοπαγὲς δ' ἐπὶ κέντρον ἀπ' ἠέρος ἄλλος ὀρούσας δίσκος ἐὺς σελάγιζε· φυγὰς δ' ἀπελαύνεται ὄρφνη. Ἐγγύθι