DIVISIO ET EXPOSITIO TEXTUS.

In hac autem superlucenti caligine nos fieri precamur, etc.

In praecedenti capitulo ponit modum utentis ista scientia, tam docentis quam audientis quantum pertinet ad perceptionem hujus doctrinae : et quia perceptione hujus doctrinae pervenitur ad unionem qua unimur divinis, ideo in isto capitulo determinat modum quantum ad unionem, quomodo oportet scilicet per intellectum uniri Deo, et voce laudare ipsum : et hoc patet ex titulo capituli qui talis est: Quomodo oportet et uniri et hymnos reponere causae omnium existenti ?

Dividitur alitem praesens capitulum in duas partes. In prima ponit modum in quo unimur Deo, quia per negationes. In secunda ostendit differentiam negatio num ad affirmationes divinas, ibi (g 2), Oportet autem sicut arbitror, etc.

enim est vere videre et cognoscere, et supra essentialem supernaturaliter laudare per omnium rerum ablationem, non secus ac qui statuam nativam dedolant, auferentes omnia quae circumposita claram formae latentis visionem Impediebant, ablatione sola genuinam ejus occultam pulchritudinem manifestant.

Et sicut in superiori capitulo ponens monum perceptionis, incepit ab oratione propter doctrinae altitudinem, ita et hic, dicens : Precamur nos fieri a Deo in hac caligine, in qua est Deus obscuratus quoad nos, superlucenti in se, et precamur in ipso non videre et non cognoscere, id est, in hoc ipso dum nostrae cognitiones vacant per non videre et ignorare sicut per quamdam viam, videre et cognoscere eum qui est super omnem, etc, scilicet Deum : et videre referatur ad simplicem intuitum intellectus qui est principiorum, et cognoscere ad notitiam conclusionum, quae oriuntur ex principiis : et secundum hoc Deus cognoscitur ut principium, quando accipimus ipsum ut lumen intellectus nostri, et per lumen divinum ducimur in divina attributa sicut in conclusiones quasdam, dum cognoscimus eum sapientem, bonum, etc, et precamur laudare supersubstantialem Deum supersubstantialiter, id est, supereminenter omnibus entibus, per omnium existentium ablationem ab ipso : nos dico facientes sicut quoddam insigne, id est, expressam repraesentationem naturae ipsius, id est, dum auferimus ab oculis mentis nostrae, prohibitiones offidentes, id est, impedientes et contrariantes mundae visioni occulti Dei, qua in se videtur sine aliqua offuscatione rerum, et sic manifestantes sola ablatione caeterorum ab ipso, occultam Dei pulchritudinem in seipsa, quasi dicat, per hoc, sicut per quamdam expressam imaginem repraesentatur eminentia divinae pulchri-

tudinis, quod omnia ab ipsa negantur : vel aliter, sicut vult Commentator, quod sicut quando s axa abscinduntur, remanent in superficie lapidis quae prius erat tecta alia parte, per remotionem istius par- tis, quaedam rerum imagines, puta tauri, vel leonis, vel canis, aut aliquid simile, quae tamen non sunt res illae : ita per remotiones rerum a Deo, invenimus ali- quid simile divinae naturae, quae tamen non est divina natura in se, sedmanifestat eam : sicut per hoc quod removemus ab eo non viventia, relinquitur quod sit vivens, cum tamen vita secundum quod nomine significatur, significet vitae processionem, quae non est divina natura, sed aliquid manifestans ipsam sicut sua similitudo.

2