Caput XIV.
1
Et factum est, cum intrasset in domum cujusdam Principis Pharisaeorum sabbato manducare
panem, et ibi erant observantes illum.
2
Et ecce homo quidam hydropicus erat ante illum.
3
Et respondens, dixit Jesus ad Legis doctores, et Pharisaeos: si licet sabbatis curare?
4
Ad illi tacuerunt. Ipse itaque adprehendens manum illius, curatum eum dimisit.
5
Et dixit † ad illos: Cujus vestrum, asinus, aut bos si ceciderit in puteum sabbato,
non continuo extrahet illum in die
6
sabbati? Et non poterant ei respondere ad haec.
7
Dicebat autem et ad invitatos parabolam, denotans eos quomodo primos discubitos eligerent,
dicens ad eos:
8
Cum invitatus fuerit aliquis ad nuptias, non discumbat in primo loco, ne forte honoratior
te aliquis sit in-
9
vitatus, et veniens, qui te, et illum invitavit, dicat tibi: Da huic locum; et tunc
incipies cum confusione nobissimum locum detinere.
10
Sed cum invitatus fueris, vade, et discumbe in novissimo loco; ut, cum venerit, qui
te invitavit, dicat: Amice, accede superius. Tunc erit gloria tibi coram discumbentibus;
11
quoniam omnis, qui exaltat se, humiliabitur, et qui se humiliaberit, exaltabitur.
12
Dicebat autem et invitatori: Cum facies prandium, et cenam, noli invitare amicos,
neque fratres tuos, sed nec vicinos, nec † divites; ne forte et ipsi te invitent,
et fiat redditio tibi:
13
sed, cum facies prandium, invita pauperes, debiles, . .odos,
14
et caecos: et beatus eris, quia non habent unde reddere tibi; reddetur enim tibi in
resurrectione justorum.
15
Audiens autem quidam ex discumbentibus haec, dixit illi: Beatus, qui manducaverit
panem in regno Dei.
16
Qui dixit †: Homo quidam fecit cenam magnam, et invitavit multos;
17
et misit servum suum hora cenae, dicere invitatis: venite †, quoniam omnia praeparata
18
sunt. Et coeperunt omnes si. . . excusare se. Prior ait †: Villam emi, et necesse
habeo exire, et videre illam: rogo te, habe me excusatum.
19
Et alius dixit: Juga buum conparavi paria quinque, et vado experimentum accipere illorum;
et propter hoc venire non possum †.
20
Et alius dixit: Uxorem duxi; et non possum venire.
21
Et reversus servus, renuntiavit Domino suo haec. Tunc iratus Paterfamilias dixit servo
suo: Exi celerius in . . .- toa . . . cos . . . tis; et pauperes, et deb . . es, et
caeco . . . t clodos in . . .-
22
duc hoc. . . ser. . us D. . . os. . : Domine, factum est, sicut praecepisti, et adhuc
locutus
23
est. Et dixit Dominus servo suo †: Exi circa vias, et saepes; et coge intrare quoscumque
inveneris, ut impleatur domus
24
mea. . . co enim. . obis, quoniam nu. . us virorum illorum, qui. . ocati sunt, et
non venerunt, gustabunt de cena mea.
25
Comitabatur autem cum eo turba; et conversus dixit ad illos:
26
Si quis venit ad me, et non odit patrem suum, aut matrem, aut uxorem, aut filios,
aut fratres, et sorores, insuper et animam suam, non potest meus discipulus
27
esse. Et qui non portat crucem suam, et venit post me, non potest discipulus meus
esse.
28
Quis ex vestrum volens turrem aedificare, nonne prius sedens computavit inpendia,
si habeat quae opus sunt ad consummandum eam?
29
ne, si posito fundamento non valuerit consummare, omnes, qui vident,
30
dicent †: Hic homo coepit aedificare, nec valuit consummare.
31
Aut quis Rex iturus committere cum alio Rege bellum, nonne sedens prius cogitavit,
si potens est cum decem milibus obviare ei, qui cum viginti milibus venturus est ad
illum?
32
Alioquin, dum adhuc cum longe est, legationem mittens, rogat pacem.
33
Sic ergo omnis ex vobis, qui non renuntiat omnibus facultatibus suis, non potest esse
meus discipulus.
34
Bonum est sal: quod si et sal infatuatum fuerit, in quo
35
condietur? Neque in terra, neque in stercore utile est, nisi ut foris proiciatur.
Qui habet aures audien-