Congregatio de Causis Sanctorum 649

decesserunt. Anno 1882 cum matre Rhodigium reversa, ut et ipsa aliquid rei

familiari conferret, vestificinam artem didicit et exercuit. In Autobiographia

Serva Dei de aliquibus suis somniis narrat, singillatim de illo, quod animum

eius valde commovit et vivendi modum mutavit, impellens eam ut se plene

committeret Virgini Matri misericordiae: visio nempe mundi, prout tunc

videbatur, lacerati et labentis, pacis expertis et bellis commoti. Aetatem

agens duodeviginti annorum, ex gravi morbo gutturis convalescens,

proposito nubendi et familiam efformandi seposito, sese in favorem aliquot

religionis institutionum impendit, utpote Piae Unionis Filiarum Mariae, cui

etiam praefuit, et Tertii Ordinis Servorum Mariae, in quo muneribus a

secretis et dein Priorissae functa est.

Mense Maio anno 1895 testis fuit motus oculorum in effigie B. Mariae

Virginis Perdolentis, quae Rhodigii colitur in ecclesia S. Michaëlis. Illo

tempore intente meditans redemptionis mysterium, percepit «marialem

reparationem » solidam et convenientem esse rationem Beatissimam

Virginem Mariam honorandi. Huiusmodi ergo impulsu spiritus ducta,

promotrix facta est Pii Operis Reparationis, variis quoque scriptis typis

impressis, quibus praecipua opera pietatis reparatricis divulgavit, sanctam

scilicet Communionem, horam precum reparatricum cum integri Rosarii

marialis recitatione, et oblationem propriarum actionum.

Serva Dei suo vivendi more omnibus bono fuit exemplo. Conscia semper

propriae debilitatis in amore alendo erga Deum et SS. Virginem, necessitatem

perspexit continuo progrediendi in conversione vitae necnon subveniendi

fragilitati tot fratrum et sororum, qui infinitae misericordiae Dei laudem

referre nesciebant vel, ingrati, de ea prorsus non curabant. Vita eius ita facta

est servitium simul amoris et reparationis, precibus laudis et intercessionis, ac

sollerti et benevolenti navitate consilii et caritatis in pauperiores.

Viva fide dolorem accepit, cuius gratia magis mysterio paschali Christi

coniungeretur et fratrum necessitudinibus adesset, qui, veluti crucifixi, aut

morbo laborarent, aut aliqua iniustitia vel cupida potestate opprimerentur;

ita intimam cum Deo unionem assecuta est et apertum de vi Crucis salutifera

reddidit testimonium. Hominum opera et labores intellectu christiano pro-

posuit ut instrumentum ad nobilitandam personam et medium reparationis:

modesta vestificina eius facta est schola vitae, locus meditationis et orationis,

ubi omnibus patebat industriam laboremque promotioni christianae vitae

favere posse.